Χώρος φιλοξενίας ενστάσεων επί της διαδικασίας. Κάτι σαν κυτίο παραπόνων που μπορούν να συζητούνται με την ελπίδα διευθέτησης.
Οι ενστάσεις και τα παράπονα μπορεί να αφορούν σχόλια εκτός θέματος, ανοίκειο ύφος, συστηματική υπονόμευση της συζήτησης, διαγραφές σχολίων και άλλα τινά.
Δεδομένου ότι τέτοια ζητήματα δεν είναι καλό να διακόπτουν τη ροή της συζήτησης, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να αναρτούν τα διαδικαστικής φύσης σχόλιά τους εδώ.
42 comments:
agapiti sinadelfi kalitehnes ke kapsourides.Min malonete san ta kokoria gia to site.Vasika Theloume neo post.EDO KE TORA POST!!!VASIKA.
Telos panton.Sigharitiria gia to site.to vrisko poli endiaferon ke herome pou iparhoune atoma me endiaferon gia tin moderna mousiki.Episis i anafora gia tin Amalia itane sosti.Ola ta magazia sto internet tin timisane,giati ohi ke esis?Den nomizo na thimosi o kalomiris.
Vasika sinhoreste me gia tous latinikous haraktires alla to pliktrologio mou den ehi ellinikous ke tha pari meres gia mia protasi.
Telos panton san sinadelfos ke kapsouris me tin moderna mousiki,tha ithela na parakaleso na ginoune perisotera afieromata gia sinthetes modernous pou asholithikan me kati simantiko:TO IHOHROMA.
Stockhausen,Scelsi,Lachemann,Ligeti,Grisey, sciarrino ke pai legontas.
As afisoume tous paradosiakous horous ke tis sonates.
Nomizo prepi oli i sinadelfi kapsourosinthetes na anixoune ta autia ke na gnorisoune to ergo auton ton sintheton ke ohi na lene....A!Akousa ena komati tou Stockhausen ke den mou arese ke bla bla.
To provlima ine oti o Stockhausen egrapse perisotera erga(ke ohi mono ilektronikes spoudes) ek ton opion merika ine idiofiestata ke epireasane tis epomenes genees sintheton.
Telos panton ke pali sigharitiria ke keep going.
BOGA BOGA
Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να βγούνε αυτά τα κείμενα, αλλά δεν το θεωρώ και σημαντικό. Συμφωνώ με τον συνώνυμο πως πρέπει να ξαναγυρίσουμε στη μουσική. Μπορεί να βοηθήσει ένα νέο κείμενο, αλλά υπάρχουνε και παλιές συζητήσεις όπου μπορούμε να ξαναγυρίσουμε για να μιλήσουμε για μοντέρνους συνθέτες. Πάντως επαναλαμβάνω πως δε θα ήταν κακό να υπάρξει κι ένα νέο κείμενο.
ke mis oli kaname tin aftokritiki mas ke ipame pos to travixame poli. isos ke na to travixame para poli. ehis dikio. ola ta magazia pexane to idio tema, emis giati ohi? kala lipon ekane o spiros ke ego leo imarton. gia tus sintetes
pu ipes sinfono na milisume ke gia forma ke gia hroma. kali sinehia.
Προσωπικά διαφωνώ με τη διαγραφή οποιασδήποτε κατάθεσης. 'Ολα είναι μέρος της διαδικασίας, και οι καλές και οι κακές στιγμές. Τα συμπεράσματα δεν βγαίνουν ποτέ μονόπατα. Και είναι σημαντικό να γίνεται κατανοητό σε όλους, κατά καιρούς,οτι πολλά από αυτά που ξορκίζουμε και κατακρίνουμε σε ο,τιδήποτε και οποιονδήποτε έξω από εμάς, βρίσκονται εντός μας...Τέλος πάντων , δεν θα μακρυγορήσω γιατί δεν έχει και νόημα σε αυτή τη φάση.
Κι επίσης,δεν με αφορά αν το θέμα 'Αμαλία'έχει ήδη ξεχαστεί από το πανελλήνιο, αυτό είναι μια φυσική ροή των πραγμάτων. Με ενδιαφέρουν όμως οι μικρές(ακόμα και αν είναι ανεπαίσθητες)μετακινήσεις που μπορεί να προκάλεσε το μήνυμα αυτό, σε ανθρώπους που η ευαισθησία τους δεν νοηματοδοτείται από τις μόδες των καιρών.Δεν έχω κρατήσει, Σπύρο, αντίγραφο των κειμένων μου, τις περισσότερες φορές γράφω κατευθείαν εδώ. Ετσι κι αλλιώς δεν είναι το δικό μου που "θα μου λείψει", αλλά ο διάλογος που προέκυψε.Που, αν θέλεις, υπό συνθήκες συναισθηματικής 'πίεσης'έβγαλε και διαφορετικές πτυχές από τους συμμετέχοντες.
Το περίεργο πάντως είναι οτι γενικά οι κόντρες που προέκυψαν, ουσιαστικά ξεκινούσαν από τους 3 φίλους που έφτιαξαν το blog(σε συνδυασμούσς ανά 2 κάθε φορά).Έχει και λίγη πλάκα εδώ που τα λέμε...
Κλημεντίνη, ελπίζω πως έγινε κατανοητό από το κείμενό μου, πως και η διαγραφή έγινε με βαριά καρδιά, και πως δεν πρόκειται να επαναληφθεί από μένα τίποτα παρόμοιο, εκτός αν αφορά ύβρεις ή θέματα παντελώς άσχετα με τα ενδιαφέροντα αυτών των ημερολογίων. Νομίζω ότι περιέγραψα με αρκετή σαφήνεια την προσωπική μου θέση. Αυτή η σαφήνεια θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη αν ακουγόταν κι ο αντίλογος, αλλά δε θα ήθελα, ούτε και θα μπορούσα να υποχρεώσω οποιονδήποτε να μιλήσει αν δεν το θέλει ο ίδιος.
Λυπάμαι για ό,τι εξαφανίστηκε, και φυσικά και για τα δικά σου σχόλια που μάλιστα τα θεωρώ και από τα πιο εύστοχα που διατυπώθηκαν στη συγκεκριμένη συζήτηση. Καταλαβαίνω ότι ο σχολιασμός ενός θέματος στα πλαίσια μιας συζήτησης είναι και συνάρτηση του διαλόγου που εξελίσσεται, όμως η δυναμική του σχολίου δεν εξαντλείται υποχρεωτικά στο τέλος της συγκεκριμένης συζήτησης. Εξαρτάται από τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά. Αυτό σημαίνει ότι οι ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις έχουν αξία και μετά. Αν κανείς πιστεύει ακράδαντα σε κάτι, τότε βρίσκει τρόπο, τόπο και χρόνο κατάλληλο για να το επαναθέσει. Για παράδειγμα το θέμα του ελιτισμού πολύ λιγότερο αφορά τη συζήτηση σχετικά με έναν συνάνθρωπο που χάθηκε, από ότι αυτήν της κριτικής της μαζικής κουλτούρας, των μουσικών μας φαντασιώσεων, της ελληνικής μουσικής κ.λ.π. Επίσης, το θέμα των προτεραιοτήτων στη θεματολογία είναι επίσης βασικό, και πάντα ανοιχτό. Μπορεί λοιπόν κάποιος να θέσει εκ νέου τις απόψεις του με την αφορμή μιας σχετικής συζήτησης και πάντως εγώ θα το κάνω. Επαναλαμβάνω ότι έχω κρατήσει τα πάντα και μπορώ να σου τα στείλω, όπως και σε οποιονδήποτε άλλον το ζητήσει. Δε χρειάζεται να αποκαλύψει κανείς την πραγματική του ταυτότητα ή δ/νση για να τα παραλάβει. Μπορεί να φτιάξει μια νέα ηλεκτρονική δ/νση με το ψευδώνυμο που επιθυμεί μέσα σε 2 λεπτά, στην οποία θα σταλεί οτιδήποτε.
Δεν ξέρω πώς προσέλαβες εσύ και οι άλλοι φίλοι τις κόντρες που προέκυψαν μεταξύ των τριών που αρχίσαμε το μπλογκ, αλλά σε βεβαιώ ότι για μένα δεν είχαν καθόλου πλάκα (είτε αυτό το λες ειρωνικά είτε όχι), με την έννοια ότι προτιμώ χίλιες φορές τη συναίνεση. Κι αυτό γιατί διαπιστώνω ότι ακόμα κι όταν συμφωνούν οι άνθρωποι, τους είναι πολύ δύσκολο να το ομολογήσουν. Φαίνεται πως για λόγους “προστασίας” της πνευματικής τους ταυτότητας θεωρούν χρέος τους να διατυπώνουν πάντα αντίθεση ακόμα κι όταν ουσιαστικά συμφωνούν σε όλα. Προτιμώ λοιπόν τη συναίνεση, αν θες και γιατί είναι δυσεύρετη! Η ερμηνεία της κόντρας, και μάλιστα της δημόσιας, είναι αρκετά σύνθετη για να αναλυθεί εδώ, αλλά είναι τουλάχιστον στατιστικά επιβεβαιωμένο, κάτι περίπου φυσικό, το ότι εκδηλώνονται περισσότερες ή πιο έντονες κόντρες ανάμεσα σε ανθρώπους που αισθάνονται μεγαλύτερη οικειότητα. Έτσι δεν είναι;
Ποιά μουσική σύνθεση θα ήταν ιδιαιτέρως δροσιστική ????????
Είναι νομίζω μια ερώτηση που καίει....
Χαίρομαι που είστε πάλι εδώ!
Iνδική μουσική, γρηγοριανό μέλος, Μοτσαρτ, Βιβάλντι, Βραδεμβούργια, αλλά πάνω απ ολα δειλινά στο πέλαγος, στα ερημονήσια του Αιγαίου, μόνο ο άνεμος και ο αιώνιος ρυθμός της φύσης που πληγώνουμε...
Οχι, προς Θεού όχι, σύγχρονη μουσική από κίβδηλούς μοντερνιστές που γνωρίζουν απ έξω τα multifonics του τρομπονιού και του κόρνου και που ολοκληρώνουν διδακτορικά πάνω στο Darmstadt, πανέτοιμοι πλέον να διδάξουν στις πλέον ανταγωνιστικές ακαδημαϊκές θέσεις.
ΥΓ. Εννοείται πως δεν εννοώ κάποιον-κάποια συγκεκριμένα. Κάθε ομοιότητα ας είναι μόνο συμπτωματική...
nice...
Σπύρο, στα λόγια σου:"Δεν ξέρω πώς προσέλαβες εσύ και οι άλλοι φίλοι τις κόντρες που προέκυψαν μεταξύ των τριών που αρχίσαμε το μπλογκ..."
χμ, νομίζω οτι ξέρεις...αν ανατρέξεις στα παλιά θα δεις οτι επανειλημμένως πήρα θέση στο θέμα(θέματα) με τον ένα ή τον άλλο τρόπο...
Απλά, κάποια στιγμή μετά την τόση ένταση λες, άντε, ας δω και μια άλλη πλευρά, καλοκαιράκι γαρ,έχουμε ανάγκη από δροσιά...
Μας έκαψαν και οι φωτιές μέσα κι έξω...
Ψηφίζω κι εγώ ερημονήσια του Αιγαίου!Συμφωνώ απόλυτα με αναστάσση:για όσους μπορούν, αυτή η λύση είναι ιδανική!
Κλημεντίνη, όταν λέω "Δεν ξέρω πώς προσέλαβες εσύ και οι άλλοι φίλοι τις κόντρες που προέκυψαν μεταξύ των τριών που αρχίσαμε το μπλογκ [...]" απαντώ απλώς στο σχόλιό σου ότι "Το περίεργο πάντως είναι ότι γενικά οι κόντρες που προέκυψαν, ουσιαστικά ξεκινούσαν από τους 3 φίλους που έφτιαξαν το blog(σε συνδυασμούς ανά 2 κάθε φορά).Έχει και λίγη πλάκα εδώ που τα λέμε..."
Εκφράζω δηλαδή μια πραγματική απορία που αφορά το πώς φάνηκε η δημόσια αντιπαράθεση προσώπων που γνωρίζονται αρκετά καλά. Κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί πως ήταν και φτιαχτή, όπως συνήθως οι κόντρες στην τηλεόραση. Διευκρινίζω ότι δεν ήταν! Αυτό δεν αποκλείει να ήταν προ-αποφασισμένη! Αλλά επειδή την ίδια στιγμή καταλαβαίνω ότι δεν θα ήταν εύκολο ούτε να επιχειρήσεις (εσύ ή οποιοσδήποτε άλλος φίλος/φίλη) μια εξήγηση της κόντρας, ούτε καν να ρωτήσεις περί των πραγματικών αιτίων της, πήρα την πρωτοβουλία να σε βεβαιώσω για το μόνο που μπορώ να είμαι σίγουρος: ότι εμένα ΔΕΝ μου άρεσε, όπως δε μου αρέσει καμία κόντρα! Έχεις πάρει κι εσύ θέση σ' αυτό και σε διάφορα άλλα πράγματι. Τώρα θα μπορούσε κανείς να ρωτήσει πολλά και να είναι και δύσπιστος! "Πώς λες ότι δε σου άρεσε ρε φίλε, αφού συμμετείχες στις κόντρες?" Εδώ ανοίγει όμως μεγάλη συζήτηση. Διότι και τις πιο φιλειρηνικές διαθέσεις να έχεις, υπάρχουν στιγμές που αισθάνεσαι πως ο άλλος δε θέλει τίποτα λιγότερο από ρήξη. Ας πούμε (απλή υπόθεση κάνω) πως ο λόγος του είναι εξ αρχής εμπρηστικός. Τι κάνεις τότε? Γυρνάς και το άλλο μάγουλο? Του λες "ειρήνη αδελφέ!" γνωρίζοντας πως δεν τη θέλει? Προσπαθείς, μη απαντώντας επί της ουσίας να κρατήσεις "επίπεδο" χωρίς ζουμί, άνοστο, ουδέτερο, χωρίς θέση?
Εγώ είμαι εδώ για την επαφή με ανθρώπους που νοιάζονται για τα πράγματα, και υπάρχουν τέτοιοι, για να ανταλλάξω απόψεις και πληροφορίες. Όχι για το σπορ της συζήτησης καθαυτής, αλλά και για να πείσω και για να πεισθώ! Αισθάνομαι εντελώς έτοιμος και ανοιχτός γι’ αυτό. Και υπάρχουν άνθρωποι ΚΑΙ μέσα από το μπλογκ με τους οποίους έχω πραγματική επαφή, μια επαφή ψυχοπνευματική, που δεν χάνεται ούτε τη στιγμή που διαφωνούμε! Δεν πειράζει να διαφωνούμε, αρκεί να σκεφτόμαστε: "Μπαίνω σ' αυτήν τη συζήτηση, ίσως με κάποιες απόψεις. Αλλά το πώς θα βγω δεν το ξέρω και είναι ανόητο να το έχω προ-αποφασίσει!"
Βλέπεις όμως πως και στη νέα συζήτηση το σενάριο τείνει να επαναληφθεί. Κι αν ψάξεις θα βρεις και κοινούς πρωταγωνιστές. Ελπίζω πως δεν συγκαταλέγομαι σ' αυτούς. Προσπαθώ να εκφράσω τις απόψεις μου αποφεύγοντας την όξυνση και τις προκλήσεις. Θα ήθελα να δώσω εγγυήσεις και για τα όριά μου, αλλά ίσως δεν τα ξέρω αρκετά καλά.
Όλα αυτά τα λέω γιατί μου αρέσει να εξηγώ επαρκώς τις σκέψεις μου, ώστε να μην προκαλούν παρεξηγήσεις. Είναι κουσούρι που είχα από μικρός και που χειροτέρεψε από την πολύχρονη διδασκαλία. Βλέπεις συγκαταλέγεται κι η ταπεινότητά μου στους "πτυχιούχους αρμονίας με δίπλωμα σύνθεσης" με έλλειψη “έργων με θέση” που επιπλέον έχουν την αφέλεια να πιστεύουν πως η μουσική διδάσκεται και σε τεχνικό αλλά ΚΑΙ σε ΒΑΘΥΤΑΤΟ επίπεδο προσωπικής επαφής και καλώς εννοούμενης επιρροής.
Τέλος, ξαναλέω προς αποφυγήν πάσης παρεξήγησης ότι για μένα η συμμετοχή σου είναι εποικοδομητική.
Για λόγους σεβασμού λοιπόν την εκφρασμένη βούληση της πλειονότητας στο εξής θα διαγράφεται κάθε σχόλιο που είναι εκτός θέματος από όποιον κι αν προέρχεται και όποια συζήτηση κι αν αφορά. Θα πρέπει να θεωρείται εκτός που είναι φανερά υπονομευτικό της συζήτησης και του ιστολογίου, και έτσι κι αλλιώς προς διαγραφή ότι είναι απρόκλητα ειρωνικό, προσβλητικό προς κάποιο συζητητή, ή αναίτια επιθετικό.
Σχόλια που είναι άσχετα με τα πρόσφατα θέματα αλλά σχετικά με τη μουσική μπορούν πάντα να αναρτώνται στην αρχική συζήτησή μας με τίτλο «Ημερολόγια Νέας Μουσικής» που είναι η καταλληλότερη να τα φιλοξενεί. Εννοείται πως ποτέ μια συζήτηση δεν κλείνει – απλώς ίσως ωριμάζει - και άρα με το ίδιο σκεπτικό ο σχολιαστής θα βρει και άλλες συζητήσεις από το παρελθόν κατάλληλες για να αναρτήσει το σχόλιό του. Ακόμα και εκεί θα χρειάζεται στο εξής η ίδια συνάφεια που περιγράφω πιο πάνω, αλλιώς το σχόλιο δυστυχώς θα διαγράφεται.
Ο ελεύθερος συνειρμός, ιδιαιτέρως ενδιαφέρων για τον γράφοντα, μπορεί να αποτελέσει μια μεγάλη συζήτηση στο μέλλον και θα ήταν πεδίο πολύ κατάλληλο για να φιλοξενήσει σχόλια ποιητικά ή μη, φαινομενικά ασύνδετα μεταξύ τους. Όποιος φίλος ενδιαφέρεται μπορεί να μου στείλει ένα σχετικό αρχικό κείμενο για να το αναρτήσω με την πρώτη ευκαιρία. Ειλικρινά θα μου άρεσε πολύ μια τέτοια διαδικασία-συζήτηση-"ομαδική ψυχοθεραπεία" και πιστεύω ότι πολλοί φίλοι θα την απολάμβαναν όσο εγώ. Επιπλέον, "ψυχανεμίζομαι" (κατά το Καζαντζακικόν) ότι σ’ αυτό το πεδίο έκφρασης πολλοί από τους φίλους θα διέπρεπαν. Σοβαρολογώ και διόλου δεν ειρωνεύομαι, πιστεύω μάλιστα πως με αρκετή τύχη θα μπορούσε ίσως να προκύψει και κάτι ενδιαφέρον καλλιτεχνικά. Ωστόσο ελεύθερος συνειρμός σε συζητήσεις με συγκεκριμένο θέμα που επιζητά επικεντρωμένο διάλογο, δεν θα γίνεται δεκτός, για λόγους σεβασμού στην θεματική προτίμηση του συντάκτη του αρχικού κειμένου που ευγενώς το θέτει σε διάλογο, στο ίδιο το πόνημά του και τον κόπο του να το οργανώσει και να το συντάξει, γενικότερου σεβασμού στην προσωπικότητά του και τέλος στο ίδιο το νόημα των όρων ‘διάλογος’ και ‘επικοινωνία’.
Ένας διαχειριστής είναι υποχρεωμένος να κάνει το καλύτερο που μπορεί για να εξασφαλίσει ένα ανεκτό – όταν δεν μπορεί να είναι πραγματικά καλό - επίπεδο συζήτησης και για το λόγο αυτό θα ελέγχονται επιμελώς τα σχόλια μετά την ανάρτησή τους και τα αρχικά κείμενα πριν την ανάρτησή τους. Ο σκοπός αυτού του ελέγχου δεν αποσκοπεί μόνο στον ελέγχο του περιεχομένου αλλά και στη διασφάλιση της ομαλής ροής της προηγούμενης συζήτησης. Αυτό σημαίνει ότι αν μια συζήτηση δεν έχει ακόμα ωριμάσει (όπως είπα ποτέ δεν ολοκληρώνεται μάλλον) δεν μπορεί να αναρτηθεί νέο θέμα, όχι τουλάχιστον χωρίς συνεννόηση, όσο ενδιαφέρον κι αν είναι το νέο αυτό θέμα.
Επαναλαμβάνω ότι προσκαλώ όποιον φίλο ενδιαφέρεται να γράψει ένα αρχικό κείμενο συμβατό με τους προσανατολισμούς αυτού του ιστολογίου, να μου στείλει το κείμενό του στη διεύθυνση raftsp@yahoo.com. Η χρονική και θεματική προτεραιότητα και η μεταξύ μας συνεννόηση θα καθορίσει το πότε το κείμενο θα αναρτηθεί. Κάποιοι φίλοι αναγνώστες με προσωπικά μηνύματα με εγκαλούν για τον αργό ρυθμό ανανέωσης των κειμένων. Ίσως έχουν δίκιο. Σε άλλα ιστολόγια τα κείμενα αλλάζουν πολύ συχνά και σε κάποια ακόμα και καθημερινά, έστω κι αν έχουν επισκεψιμότητα και σχολιασμό χαμηλότερα από ότι το δικό μας ιστολόγιο. Με την ευκαιρία, ευχαριστώ τους φίλους από όλη την Ελλάδα, και το εξωτερικό (ιδίως τη Γερμανία) που μας τιμούν με τις τακτικές επισκέψεις τους. Ελπίζω να μην τους έχουμε απογοητεύσει πολύ. Ωστόσο κάθε συζήτηση, ανάλογα με την πολυπλοκότητα, την ευρύτητα, τη σημασία και το ενδιαφέρον που προκαλεί, έχει το δικό της χρόνο ωρίμανσης. Στο ιστολόγιο αυτό επελέγη επίτηδες ένας αργός χρόνος θεματικής ανανέωσης προκειμένου να έχουν την ευκαιρία περισσότεροι φίλοι να συμμετάσχουν είτε ως αναγνώστες είτε ως σχολιαστές. Αλλά αντιτιθέμεθα στο fast food. Ίσως οι δικοί μας χρόνοι να χρειάζονται κάποια συντόμευση – πάντα ανάλογα με το θέμα - αλλά προς το παρόν νομίζω ότι πρέπει να παραμείνουν σχετικά αργοί (κι αυτό πάντα υπό αναθεώρηση, όπως όλα).
Με βάση τα παραπάνω, όλα τα σχόλια επί της διαδικασίας, περιλαμβανομένων και πιθανών απαντήσεων στο παρόν σχόλιο, θα πρέπει να αναρτώνταιεδώ.
Κανονικά, δεδομένου ότι είναι οι νέες συνθήκες που με ώθησαν να γράψω αυτό το εκτενές κείμενο, θα έπρεπε να το θέσω ως νέο θέμα για μια σύντομη συζήτηση αντί να το μεταφέρω ως σχόλιο σε μια παλιά όπως αυτή, που μάλιστα διεξήχθη υπό εντελώς άλλο κλίμα, συνθήκες, υποσχέσεις κ.λ.π. Στην περίπτωση αυτή όμως θα έμπαινε πάνω από το κείμενο «Χωρίς Τίτλο2» που αναρτήθηκε πρόσφατα, χωρίς προσυνεννόηση. Σε ένδειξη καλής πίστης και σεβασμού στην πρωτοβουλία του συναδέλφου Αναστάση να φέρει το πρόσφατο κείμενό του, δεν το έκανα, γιατί η κίνησή μου θα μπορούσε να εκληφθεί και ως αντιπερισπασμός, σαμποτάζ ή οτιδήποτε άλλο. Ωστόσο, στο εξής όλα τα προς ανάρτηση κείμενα θα πρέπει να στέλνονται στην διεύθυνση raftsp@yahoo.com.
Φιλικά
Συνεχίζοντας εδώ λοιπόν, ύστερα από την επέμβαση του Σπύρου,θα ηθελα να εκφράσω νηφάλια κάποιες απόψεις επί του διαδικαστικού. Θεωρώ άδικο το μεγαλύτερο μέρος των σχολίων που γράφτηκαν για τη φ.σ. Αυτά που θα πω δεν έχουν την αιτία της υπεράσπισης προσώπου, αλλά διαδικασιών.Ο καθένας συζητητής και φίλος του μπλογκ έχει ένα προσωπικό ύφος και τρόπο σκέψης. Αναφέρομαι σε όλους τους καλοπροαίρετους που υπογράφουν με ένα όνομα και έχουν μια πορεία επαφής με το μπλογκ.Θεωρώ οτι αρκετές φορές, σε όλη αυτή την πορεία, τα σχόλια της φ.σ. ήταν εύστοχα και έδειχναν τη διάθεση επικοινωνίας.Κάποιες φορές όντως, η σύνδεση με το τρέχον θέμα δεν ήταν άμεση, αλλά και κάποιες άλλες είχε μια μακροσκοπική ματιά- για τα γούστα μου- πετυχημένη. Αντί να αλωνόμαστε σε κατηγορίες μήπως θα είχε ενδιαφέρον να δούμε πιο ψύχραιμα πως -και αν- εντάσσονται οι πιο...περίεργες απόψεις;Η ακόμα και αυτές που γενικεύουν;Ή αν τυχαίνει κάποιος που εκ φύσεως-θέλω να πιστεύω- έχει ένα συγκεκριμένο στυλ,όλο και κάτι έχουμε να πάρουμε από τη γνώμη του;Μια ατυχής επισήμανση δεν παίρνει μπάλα ολόκληρη τη διαδρομή κάποιου συνομιλητή.Επίσης, δεν μπορεί να μπαίνει στην ίδια μοίρα με όλους όσους έχουν πραγματικά στόχο την υποβάθμιση ή την υπονόμευση της συζήτησης. Και μην με ρωτήσετε τώρα ποιο σχόλιο θεωρώ εντός και ποιο εκτός του συγκεκριμένου προσώπου, γιατί θα μπούμε πάλι σε μια συζήτηση χωρίς νόημα.Εξάλλου για αυτό έχει αναλάβει ο Σπύρος.
Έτσι και αλλιώς εγώ έχω εκφράσει γενικότερα την άποψή μου για ένα ανοιχτό ιστολόγιο (το δυνατόν) και πιστεύω πως ακόμα και τέτοιες παρεμβάσεις σαν του άλλου ανώνυμου τεστάρουν αυτό που θέλουμε να υπηρετήσουμε.Ακόμα και για τον άλλο ανώνυμο, που αυτή τη φορά είχε πραγματικά π ο λ ύ έντονη προβοκατόρικη διάθεση, έχω να πω, οτι με λίγη περισσότερη ψυχραιμία καποτε(κραταει χρόνια αυτή η κολώνια)ί σ ω ς βρισκόταν το κανάλι επικοινωνίας που μάλλον τώρα φαίνεται να είναι αργά για αυτό.Γιατί κάποτε, μέσα στην επιπόλαιη -αρκετές φορές-εκθεση των απόψεών του,είχε και θέση και ουσία. Τώρα πια, νομίζω οτι και ο ίδιος δεν μας προτιμά...Και εξάλλου, αν υπάρχει προσωπική άλυτη διαμάχη, όλα τα υπόλοιπα περισσεύουν.Μόνο που (καλά το είπε ο Σπύρος οτι το κάνει καταχρηστικώς και μετά ακολούθησε κομφούζιο)πάλι δόθηκε πολύ μεγάλο βάρος σε κάτι που θα μπορούσε να προσπεραστεί. Και τελικά το μπλογκ αποκτάει ξαφνικά μια ιδιαίτερη κινητικότητα όταν προκύπτουν τέτοια θέματα, παρά πάνω στο κεντρικό ζήτημα. Κατανοώ τη διάσπαση στον ειρμό, μα αρκετές επεμβάσεις αυτό ακριβώς έχουν σαν στόχο!Και τελικά τον πετυχαίνουν!
Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείς Σπύρο με τον 'ελεύθερο συνειρμό', εγώ πάντως αρκετά ποιητικά σχόλια τα βρίσκω πετυχημένα και επίσης έτσι η κουβέντα γίνεται πιο πλούσια...
Τέλος, να εκφράσω την απόλυτη συμφωνία μου με το Σπύρο όσον αφορά στους "λόγους σεβασμού στην θεματική προτίμηση του συντάκτη του αρχικού κειμένου που ευγενώς το θέτει σε διάλογο, στο ίδιο το πόνημά του και τον κόπο του να το οργανώσει και να το συντάξει, γενικότερου σεβασμού στην προσωπικότητά του και τέλος στο ίδιο το νόημα των όρων ‘διάλογος’ και ‘επικοινωνία’". Ιδίως για τα πρώτα σε ευχαριστούμε για τον πολύ σημαντικό κόπο που καταθέτεις.
Γενικότερα, προτείνω μεγαλύτερη ψυχραιμία και ανοχή (δεν αναφέρομαι στον διαχειριστή). Κρίμα για όλα όσα συμβαίνουν, γιατί αναγκαζόμαστε να 'σφίξουμε' μια διαδικασία που εκ φύσεως είναι ανοιχτή και απρόβλεπτη κάποιες φορές...Και αυτή είναι και η πρόκληση...
Αγάπη σε όλους,
ανώνυμη klimentini
Αγαπητή Κλημεντίνη, χαίρομαι για την τοποθετησή σου που εκφράζει την ουσία του θέματος. Σε ότι μας αφορά δηλώνω το αυτονόητο, ότι δηλαδή η αναφορά μου στον Γλάρο Ιωνάθαν είχε χιουμοριστικό χαρακτήρα. Το βιβλίο είναι πραγματικά ενδιαφέρον. Σε ότι αφορά το blog καλή συνέχεια έστω και σε καθεστώς περιορισμού των ελευθεριών.
'άλλος ανώνυμος', κατά κόσμον
Άλκης Παναγιωτόπουλος
Κλημεντίνη θα σου απαντήσω, όπως συνηθίζω, δηλαδή αναλυτικά, για να μην υπάρχουν παρερμηνείες, όπως αυτές που έχουν υπάρξει σε σωρεία άλλων μηνυμάτων, και που ευθύνονται σε μεγάλο μέρος για τις παρεξηγήσεις και τις εκτροπές των συζητήσεων σε διαδικαστικά ζητήματα κι όχι μόνο.
Η υπεράσπιση διαδικασιών δεν αποκλείει την υπεράσπιση προσώπων, ούτε και χρειάζεται να το κάνει, πόσο μάλλον αν γίνεται με επίγνωση της μεροληψίας της. Θέλω να πω πως αν κανείς αισθάνεται την ανάγκη να υπερασπιστεί κάποιον καλά κάνει και τον υπερασπίζεται, αν και για μένα προτεραιότητα έχει ο σεβασμός των διαδικασιών (με την ευρεία έννοια και όχι μόνο του τυπικού, αν και η τήρηση ενός γενικώς αποδεκτού τυπικού μέχρι την αναθεώρησή του, έχει επίσης τεράστια σημασία και συχνά μάλιστα άπτεται της ουσίας). Είναι μεγάλη συζήτηση αυτή, αλλά αν την κάναμε θα προσπαθούσα να σου δείξω ότι η ουσία βρίσκεται στις λεπτομέρειες και όχι σε αυτό που δηλώνεται ως ουσία! Η αλήθεια δε βρίσκεται με την αποδοχή μιας δήθεν κεντρικής ιδέας που αποτελεί την προμετωπίδα του μηνύματος, αλλά με την επίμονη αναλυτική και συχνά κοπιώδη ερμηνεία των λεπτομερειών του υπό εξέταση καθώς και άλλων μηνυμάτων του ίδιου πομπού. Αλλιώς δε θα υπήρχαν καν νέες επιστήμες όπως η σημειωτική. Αν λοιπόν υποθέσουμε ότι η ανάλυση των μηνυμάτων ενός από εμάς δείχνει πλήρη απαξίωση της συζήτησης και κάποιων συζητητών, ή σκόπιμη διαστρέβλωση, ή προσπάθεια αποπροσανατολισμού, θα πρέπει όλα αυτά να αγνοηθούν και να μείνουμε μόνο στη διακήρυξη των αγαθών προθέσεών του και στον πρότερο γνωστό ή άγνωστο βίο του; Ή μήπως πρέπει πάντα να πειθόμαστε από ένα μειλίχιο ύφος; Αν είναι έτσι τότε γιατί να μην πιστεύουμε και τους πολιτικούς; Οι άνθρωποι το καλό μας λένε ότι θέλουνε μόνο, και αγωνίζονται και μοχθούν και υπερασπίζονται τα συμφέροντά μας και τόσα άλλα. Τώρα αν κάθε τρεις και λίγο σκάνε σκάνδαλα χρηματισμών, υποκλοπών, ομολόγων, χρηματιστηρίων, ανοχύρωτων πόλεων, διαλυμένων υπηρεσιών, ελλείμματος δικαιοσύνης κ.λ.π. αυτό δεν τους πτοεί καθόλου. Την επόμενη μέρα πάλι οι ίδιες διακηρύξεις…
Το ίδιο συμβαίνει κι εδώ. Κάποιοι κατά τη διάρκεια ολόκληρων συζητήσεων δε βρίσκουν να πουν ΤΙΠΟΤΑ επί του θέματος ξεκάθαρα, και αντί -εφόσον δεν τους ενδιαφέρει η συζήτηση, να απέχουν- στέλνουν μηνύματα που ελάχιστη σχέση έχουν με το θέμα και ακόμα κι αυτά διατυπώνονται χωρίς καμιά προσπάθεια επεξήγησης της σχέσης αυτής. Το επεσήμαναν ήδη αρκετοί φίλοι. Το μόνο που προσθέτω εγώ είναι ότι προχωρώ και στην ανάλυση κάποιων προθέσεων γιατί τυχαίνει να ξέρω και κάποια πρόσωπα αλλά και για άλλους λόγους. Και το αν κάνω λάθος ή όχι στις εκτιμήσεις μου φαίνεται από την επιτυχία των προβλέψεών μου. Έχω μερικές ακόμα αλλά δε θα τις δημοσιοποιήσω για να μην κατηγορηθώ ότι προκάλεσα την επαλήθευσή τους.
Κάθε άνθρωπος έχει όντως το δικό του τρόπο να εκφράζεται, είτε γιατί έτσι ο ίδιος επέλεξε είτε γιατί βρίσκεται εγκλωβισμένος στον τρόπο αυτόν. Σεβαστή κάθε ιδιαιτερότητα αλλά μέχρι εκεί! Έχω κι εγώ με τη σειρά μου δικαίωμα να μην ανέχομαι κάποιες ιδιαιτερότητες. Δεν μπορείς να φορτώνεις τις ιδιαιτερότητές σου σε ανθρώπους που δεν επιθυμούν (άλλο) να τις ανεχτούν. Άλλωστε ΚΑΙ γι’ αυτό δε χωρίζουν οι άνθρωποι;
Εννοείται πως καθένας μας κρίνεται με βάση ποιες διαδικασίες υπερασπίζεται σε θεωρητικό επίπεδο, τι κάνει στην πράξη, ποια πρόσωπα επιλέγει να υπερασπιστεί ή να κατηγορήσει και κάτω από ποιες συνθήκες και περιστάσεις. Είπες κάτι που θεωρώ και εγώ σημαντικό: “Αναφέρομαι σε όλους τους καλοπροαίρετους που υπογράφουν με ένα όνομα και έχουν μια πορεία επαφής με το μπλογκ.” Πράγματι, υπάρχουν κάποιοι φίλοι που μας συντροφεύουν εδώ και καιρό και αυτός είναι ο λόγος που προτίμησα να αποφύγω να συγκρουστώ μαζί τους σε κάποιες θέσεις τους ή σε κάποιες ομιχλώδεις και άρα διφορούμενες διατυπώσεις τους με τις οποίες διαφωνούσα. Απέφυγα ακόμα και να τις σχολιάσω, καθώς αν το έκανα, δε θα είχα άλλη επιλογή από το να εκφράσω μια κριτική που πιθανόν να τους αναστάτωνε. Τις άφησα λοιπόν πολλές φορές να περάσουν ασχολίαστες, όπως άλλωστε έχουν κάνει κι άλλοι με δικές μου θέσεις. Αλλά μερικά σχόλια είναι βλέπεις τόσο προκλητικά αόριστα και μάλιστα επανερχόμενα επίμονα που όπως είπα καταντάνε ενοχλητικά και αποπροσανατολιστικά. Σήμερα ειλικρινά πιστεύω πως κάποιοι από όσους έγραψαν, που κάπου κάπου επανέρχονται με διάφορα ψευδώνυμα, και που θα επανέλθουν -να είσαι βέβαιη- με νέα ψευδώνυμα (να μία πρόβλεψη)είχαν μόνο σκοπό το σαμποτάρισμα της όλης προσπάθειας. Η φ.σ. μάλλον δεν εντάσσεται στην κατηγορία αυτή. Ακόμα χειρότερα, αυτό το είχαν στο μυαλό τους εδώ και μήνες. Τα ίδια τα γεγονότα μιλάνε ξεκάθαρα σε όποιον θέλει να δει. Άλλοι, είχαν σκοπό την απαξίωση μόνο της συζήτησης και ΚΥΡΙΩΣ του είδους του λόγου που οι περισσότερες συζητήσεις απαιτούν. Αυτοί προσπαθούν συστηματικά να παρασύρουν σε άλλες σφαίρες επικοινωνίας εκεί όπου αισθάνονται ότι το προσωπικό τους οικοδόμημα δεν κινδυνεύει να καταρρεύσει από την πρώτη κριτική του αναλυτικού λόγου τον οποίον φοβόνται λόγω υστέρησής τους στο είδος και όχι βέβαια λόγω δήθεν εγγενών αδυναμιών του λόγου αυτού. Κάποια βέβαια από όσα γράφουν τα πιστεύουν. Κάποια άλλα τα λένε, επαναλαμβάνω και τονίζω, μόνο για την ευχαρίστηση του ξεγελάσματος έστω και ενός αφελούς που θα παρασυρθεί, γιατί αυτό τους κάνει να αισθάνονται πνευματική υπεροχή, ισοσταθμίζοντας, καθώς έχουν ανάγκη να πιστεύουν, τις απώλειες από το μέτωπο της ανάλυσης...
Όπως και να έχει, το ότι τα όρια έχουν προ πολλού ξεπεραστεί αποδεικνύεται από το ότι τώρα πια υπάρχουν και άλλοι που έχουν χάσει την υπομονή τους και τους οποίους τώρα θέλω να ευχαριστήσω όχι τόσο για τη συμπαράσταση στο πρόσωπό μου όσο για το πραγματικό τους ενδιαφέρον για το ιστολόγιο αυτό.
Αλλά, Κλημεντίνη, είναι καλό αφού δεν υπερασπιζόμαστε μόνο πρόσωπα που γνωρίζουμε ή περσόνες που συμπαθούμε αλλά και τις διαδικασίες, να ήμαστε πιο δίκαιοι. Τώρα που είναι η φ.σ. στο στόχαστρο της κριτικής αποφάσισες να πάρεις θέση υπέρ της, όταν όμως κάποιος στο παρελθόν με απρεπέστατο τρόπο με κατηγορούσε για προπονητή ποδοσφαίρου και αργότερα για εισαγγελέα εσύ προτίμησες να απέχεις. Στην πρώτη περίπτωση πρόκειται, καθώς λες, όχι για υποστήριξη προσώπων αλλά για σεβασμό στις διαδικασίες. Στη δεύτερη για τι πρόκειται;
Ακριβώς επειδή συμφωνώ ότι «μια ατυχής επισήμανση δεν παίρνει μπάλα ολόκληρη τη διαδρομή κάποιου συνομιλητή» δεν άρχισα ούτε την κριτική ούτε την αφαίρεση σχολίων νωρίτερα. Αλλά άλλο μια ατυχής επισήμανση κι άλλο να ψάχνεις και να μη βρίσκεις ούτε μια συγκεκριμένη κουβέντα εντός θέματος. Κι αφού κι εσύ πιστεύεις ότι υπάρχουν κάποιοι που «έχουν πραγματικά στόχο την υποβάθμιση ή την υπονόμευση της συζήτησης» όποιοι κι αν είναι για σένα αυτοί, γιατί δε μίλησες τότε που το διαπίστωσες; Αν ήταν με το σκεπτικό ότι αυτό το «έχει αναλάβει ο Σπύρος» όπως λες, φαντάζομαι ότι δε θα εννοείς ότι ο Σπύρος θα πρέπει να αναλαμβάνει επιλεκτικά δράση! Ούτε θα εννοείς ότι ο Σπύρος θα μπορεί να αναλαμβάνει δράση αρκεί να μην πρόκειται για συγκεκριμένα πρόσωπα που κι αν ακόμα παραβιάζουν τη διαδικασία διαλόγου θα μένουν στο απυρόβλητο, ή πως η δράση θα πρέπει να περνάει στους υποστηρικτές τους! Η μπάλα θα πάρει όλους όσοι δε σέβονται τους κανόνες αυτού του διαλόγου ασχέτως ονόματος, κι από δω και πέρα ασχέτως της ιστορίας τους στο ιστολόγιο. Κι αυτό, μιας και οποιοσδήποτε μπορεί να καταλάβει ότι δεν μπορεί να υπάρχουν διαφορετικά μέτρα και σταθμά, όταν κρίνονται άνθρωποι και πράξεις. Άλλωστε όταν διαγράφεται ένα εκτός θέματος ή απρεπές σχόλιο, από πού ως πού αυτό σημαίνει ότι διαγράφεται ολόκληρη η προσφορά κάποιου; Εγώ δεν το βλέπω καθόλου έτσι. Και παρακαλώ αν ποτέ μιλήσω ο ίδιος εκτός θέματος να μου θυμίσετε να διαγράψω το σχόλιό μου!
«Κατανοώ τη διάσπαση στον ειρμό, μα αρκετές επεμβάσεις αυτό ακριβώς έχουν σαν στόχο! Και τελικά τον πετυχαίνουν!» Γι’ αυτό και τα μέτρα. Από δω και πέρα δύσκολα θα το πετυχαίνουν.
Σχετικά με τον ελεύθερο συνειρμό υπήρξα σαφής. Μου αρέσει, με απασχολεί (ΚΑΙ στη μουσική), του αναγνωρίζω καλλιτεχνική και θεραπευτική αξία και θα μου άρεσαν μερικοί πειραματισμοί αλλά σε ειδική συζήτηση. Επαναλαμβάνω ότι εννοώ κάθε λέξη από τις παραπάνω. Αλλά σε μια συζήτηση με συγκεκριμένο θέμα ο πραγματικά ελεύθερος συνειρμός δεν έχει καμία θέση. Για το λόγο αυτό στα πλαίσια αυτής της επικοινωνίας που έχουμε εμείς εδώ, η ποιητική έκφραση είναι χρήσιμη μόνο όταν τα νοήματά της εξυπηρετούν την ανταλλαγή απόψεων. Το ότι ο τρόπος είναι υποκειμενικός δε σημαίνει πως δεν πρέπει να υπάρχουν και όρια! Άλλωστε, έχει υπάρξει και ποιητικός λόγος και παράθεση αυτούσιων ποιημάτων εδώ, χωρίς κανείς να διαμαρτυρηθεί. Αν δε σημειώθηκε διαμαρτυρία ήταν ίσως γιατί αυτός ο λόγος είχε προφανή συνάφεια με τη συζήτηση ή και γιατί μέχρι τότε δεν είχαν υπάρξει συστηματικές παρεκτροπές και η συζήτηση δεν έμοιαζε ακόμα να κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα. Τώρα, ήμαστε δυστυχώς, όλοι πιο καχύποπτοι και άρα αναπόφευκτα πιο προσεκτικοί. Κακό, αλλά το να κινδυνεύουμε από συνεχείς διακοπές είναι χειρότερο. Μπορεί κάλλιστα να εκφράζεται κανείς ποιητικά, αρκεί να μην είναι εκτός θέματος. Διότι αν στο τελευταίο σου σχόλιό εγώ τώρα σου απαντούσα «Σπαθάτα χελιδόνια μεσ’στον ήλιο και πουπουλένια νυχτοπούλια μεσ’στο σκότος» μάλλον θα δυσανασχετούσες, είτε σου αρέσει ο στίχος είτε όχι. Και καλά να το έκανα (κι εγώ) μια φορά (για αλλαγή). Αλλά αν το έκανα συνέχεια, θα το έβρισκες εποικοδομητικό;
Πολύ καλά τα λέει η Σαπφώ, και ανοίκεια ήταν κάποια μηνύματα της φ.σ. αντίθετα από ό,τι ισχυρίστηκε. Και τις απρέπειες καλό είναι να τις θυμόμαστε κι όταν εκφραζόμαστε οι ίδιοι. Θυμίζω: («Αγαπητέ ανώνυμε, πολλά τα λές. Και αν το οπτικό σου πεδίο είναι μικρό, αυτό είναι δικό σου πρόβλημα.») Και αλλού: («Και συ αγαπητή Σαπφώ, καλά θα κάνεις να ανοίξεις και τη δική σου ψυχή» «'Έχετε κάνει βαρετή τη συζήτηση και την έχετε βγάλει εκτός θέματος. Και σύ τι του είσαι του ανώνυμου? Δικηγόρος? Σαν πολύ αγένεια δεν έπεσε ξαφνικά στο μπλοκ?») Αυτά τα μηνύματα δείχνουν ευγένεια; Αν δεν έσβησα αυτό το μήνυμα της φ.σ. ενώ το έκανα με άλλα, ήταν γιατί αφού εκφράστηκαν άλλοι για εκείνην είχε δικαίωμα απάντησης. Βέβαια βάζοντας μετά το σχόλιό μου και σηματοδοτώντας το τέλος της εκτός θέματος αντιπαράθεσης εμπόδισα τη Σαπφώ και τον Ανώνυμο να ανταπαντήσουν και να υπερασπιστούν κι εκείνοι τον εαυτό τους. Αλλά κάποτε έπρεπε να δοθεί ένα τέλος. Γι’ αυτό και το σημειώνω εγώ τώρα. Να, τι μπορεί να συμβεί με την ανοχή που προτιμάς και με το απρόβλεπτο. Λοιπόν αυτού του είδους τα απρόβλεπτα εμένα και τους περισσότερους φίλους μας ενοχλούν αφάνταστα και για το λόγο αυτό, λυπάμαι αλλά θα πρέπει να επιμείνω σε ό,τι έχω πει. Και να το εφαρμόσω απαρέγκλιτα.
Αν κάποια στιγμή η καλή και φιλική διάθεση κυριαρχήσουν και οι ψυχές ανοίξουν στα αλήθεια και όχι κατά δήλωση, τότε αυτό θα φανεί και φιλοδοξώ να είμαι από τους πρώτους που θα το οσμιστούν. Και τότε ο λόγος, ποιητικός ή δοκιμιακός θα κυλίσει εύκολα προς όλες τις κατευθύνσεις, και τότε κανένα μέτρο δε θα χρειάζεται. Θα αργήσει αυτή η εποχή φοβάμαι. Κι έτσι, μέχρι να βεβαιωθούμε ότι έχουν ανοίξει οι ψυχές μας, ας κρατάμε, όσοι μπορούμε, τουλάχιστον τα μάτια και τα αφτιά μας ανοιχτά.
Όσο για τις παρατηρήσεις σου για τον άλλο ανώνυμο, χαίρομαι που έστω κι αργά διαπιστώνεις ότι «αυτή τη φορά είχε πραγματικά π ο λ ύ έντονη προβοκατόρικη διάθεση». Διότι ήταν ο ίδιος που είχε φύγει από το ιστολόγιο αυτό (με βαρύγδουπη δήλωση-κείμενο ώστε με την ευκαιρία να διακοπεί και η προηγούμενη συζήτηση!), για το λόγο ότι ποτέ δεν εισακούστηκαν οι θέσεις του για προληπτική λογοκρισία των σχολίων παρά τις επίμονες προσπάθειές του και προτροπές και γιατί του ήταν ανυπόφορο να μην μπορεί κι εδώ να κυριαρχήσει όπως έχει συνηθίσει να κάνει όπου ο περίγυρος τον ανέχεται. Ήταν αυτός που έφτιαξε ένα ξεχωριστό ιστολόγιο ακριβώς για να έχει τον πλήρη έλεγχο των σχολίων των άλλων και ελευθερία για τον εαυτό του. Το έχει δηλώσει και δημόσια! Και αφού μετά την αποχώρησή του επανήλθε προσπαθώντας επανειλημμένα να σαμποτάρει το ιστολόγιο αυτό, υποδυόμενος διάφορες ασταθείς προσωπικότητες, και παρά το ότι ήξερε πως τα στραβά μάτια που έκανα, για μην οξύνω περισσότερο τα πνεύματα, κάποτε θα κοίταζαν ευθεία, τώρα έφτασε να μας επιπλήττει και για καθεστώς περιορισμένης ελευθερίας. Λες και το καθεστώς που θέλησε ο ίδιος να φτιάξει είναι πλήρους ελευθερίας! Αυτό κι αν είναι θράσος! Ας σταματήσω εδώ για να μην πω χειρότερα…
Λοιπόν, καληνύχτα και καλή τύχη, για να θυμηθούμε και την ταινία.
Πιστεύω πως η υποβάθμιση μιας τόσο σοβαρής συζήτησης με άστοχα σχόλια και επιθέσεις χωρίς ουσία πρώτα απ΄όλα μειώνει εμάς...
Υποτίθεται ότι είμαστε σοβαρά άτομα ότι σεβόμαστε πρώτα απ' όλα τον εαυτό μας αλλά και το blog στο οποίο εκθέτουμε τις απόψεις μας...
Η ελευθερία του λόγου είναι πόλυ σημαντική και είναι αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε ελεύθερου ατόμου να εφράζεται... Το ορθόν όμως είναι να εκφράζεται προκαλλώντας στον συνάνθρωπο που τον ακούει ή (στην προκειμένη περίπτωση)τον διαβάζει ενδιαφέρον...Θετικό ή αρνητικό, αλλά ενδιαφέρον...Οχι απογοήτευση...
Δεν έχει κανείς το δικαίωμα να προσβάλλει απλά για να προσβάλλει,να αερολογεί επειδή στην ουσία δεν έχει επηχειρήματα και να ξεφεύγει απο τα όρια απλά για να δείξει οτι υπάρχει... Αν υπήρχε θα είχε τεκμηριωμένο λόγω, συκροτημένη άποψη και χιούμορ για να σχολιάσει οτιδήποτε του προκαλλεί το ενδιαφέρον...
Μην κρυβεστε λοιπόν πίσω από κακεντρεχή σχόλια για να κρύψετε την ανικανότητά σας να αποδείξετε ότι δεν είστε απλά "λίγοι"...
Και όπως έλεγε και ο σοφος Disney σε μιά κλασσική ταινία του.."If you don't have something good to say, say nothing at all"...
Σε ευχαριστώ, Σπύρο, για την-όπως πάντα-μακροσκελή απάντησή σου. Δυσκολεύομαι να απαντήσω τώρα λόγω έλλειψης χρόνου,αλλά θα επανέλθω σύντομα.Προβληματίστηκα με κάποιες θέσεις σου και θα ήθελα μόνο να ξέρω αν σου είναι προφανές το ενδιαφέρον μου για το μπλογκ και η καλοπροαίρετη πρόθεσή μου.
Κλημεντίνη, έχω ξαναπεί ότι θεωρώ τη συμμετοχή σου εποικοδομητική και να είσαι βέβαιη πως όταν αλλάξω γνώμη θα σε ενημερώσω. Μια πρότερη θετική συμμετοχή προφανώς δεν ακυρώνεται αν κάποιος κάνει μερικά λάθη. Ακόμα και ο τρέχον ισολογισμός μπορεί να παραμένει θετικός σε περίπτωση που τα λάθη είναι λιγότερα ή βαραίνουν λιγότερο από τις σωστές επιλογές. Αλλά όπως τα μελλοντικά λάθη δεν ακυρώνουν το παρελθόν, έτσι και το παρελθόν δεν αθωώνει κανέναν μας για τυχόν μελλοντικά λάθη. Κρινόμαστε όλοι και κρινόμαστε συνέχεια. Για αυτά που κάνουμε και λέμε και για όσα δεν κάνουμε ή αποφεύγουμε να πούμε. Αυτά όσον αφορά το γενικό μέρος.
Ειδικά στην αντιμετώπιση των απόψεών μου άλλοτε έχεις συμφωνήσει κι άλλοτε έχεις διαφωνήσει. Αναμενόμενο και φυσιολογικό. Αλλά όπως βλέπεις η κριτική μου που αφορά εσένα δεν είναι αόριστη και γενικόλογη. Είναι στοχευμένη και σαφής. Και επισημαίνω ό,τι εγώ θεωρώ ατόπημα, όπως επισημαίνω και τα κατά τη γνώμη μου θετικά (π.χ. την τελευταία σου παρέμβαση στο κυρίως θέμα μας).
O φόρτος εργασίας παραμένει, αλλά και αυτά που θέλω να...ξεφορτωθώ, επίσης, άρα θα κάνω τώρα την προσπάθεια. Το πρώτο μου σχόλιο απευθυνόταν σε όλους τους φίλους του μπλογκ (και αυτή τη φορά πολύ λιγότερο στο Σπύρο)και θα ήταν καλύτερα αν δεν το’ χε πάρει απάνω του, για να «απλώσουν» πιο πολύ αυτά που ήθελα να πω. Αφού όμως ήρθε έτσι το πράγμα, θα σου απαντήσω Σπύρο. Προφανώς εδώ υπάρχει μια έλλειψη επικοινωνίας. Και αν έγραψα και το δεύτερο σχόλιο ρωτώντας σε για την προδιάθεσή μου (χωρίς να αναλύσω οπότε ορθώς δεν με εννόησες εκεί) ήταν διότι εισέπραξες αλλιώς (ή περιορισμένα) τα λεγόμενά μου. Εκτός από κανα-δυο σημεία ειδικα, θα προσπαθήσω πάλι να δώσω τη γενική εικόνα. Όσον αφορά στη φ.σ., η οποία όντως μου είναι συμπαθής, θα επιμείνω ότι το θέμα αφορούσε διαδικασίες. Θα το έκανα για οποιονδήποτε βρισκόταν στη θέση της, ή το σίγουρο είναι πως αυτό θα αισθανόμουν. Ήμουν ξεκάθαρη στους λόγους (εννοώντας τα ομαδικά κακεντρεχή σχόλια και όχι γενικώς την κριτική)και στην ανοχή στην ιδιαιτερότητα, που ναι, σαφέστατα συμφωνώ ότι έχει και τα όριά της!Αυτή η αντίδραση μπορεί να εκφραστεί και καλοπροαίρετα, όπως και έγινε από κάποιους (κι ας ήταν ενοχλημένοι, φυσικό είναι αυτό).Όταν ξεφεύγουμε από κει και απλά εκσφενδονίζονται κακόγουστα σχόλια, είναι πια πολύ δύσκολο να ξεχωρίσουν τα πραγματικά επιχειρήματα που έχουν θέση. Πόσο εύκολα γινόμαστε τηλεοπτικά παράθυρα...Τώρα, όσον αφορά στην ίδια(και στην κάθε φ.σ. από μας) είναι δικό της θέμα το πως θα χειριστεί την κριτική που έχει νόημα, εξάλλου αυτά θα τα βρει μπροστά της αν θελήσει να συνεχίσει. Κι επειδή πάτησες ένα κουμπάκι ευαίσθητο για μένα, περί δικαίου, να απαντήσω και σε αυτό. Την περίοδο του εισαγγελέα, αν θυμάσαι, απείχα γενικώς από το μπλογκ όντας σε μια ε ν τ ε λ ως άλλη κατάσταση με τις καταστροφές(μάλιστα εξέφρασα ανοιχτά τη διαμαρτυρία μου καποια στιγμή για τα θέματα που απασχολούσαν το blog). Όσο για τον προπονητή...πας πολύ πίσω...Κάναμε μεγάλη υπομονή αρκετοί φίλοι του μπλογκ μέχρι να ξεκαθαρίσετε οι ιδρυτές του τα προβλήματά σας(που αυτό τελικά έμεινε ανοιχτό...). Όταν λοιπόν υπάρχουν στιγμές διαμάχης(όχι μόνο τις δυο που ανέφερες) που αφορούν 2 μέτωπα, δεν μπαίνω στις λεπτομέρεις του «σου’πα, μου’πες»(ιδίως για τα κοσμητικά επίθετα που διόλου δεν τιμούν την κουβέντα)γιατί είναι ανώφελο. Υπάρχει θυμός και αυτό είναι ο χειρότερος εχθρός της επικοινωνίας. Και συχνά προκατάληψη λόγω υποτιθέμενης γνωριμίας (κι αυτό έχει εμφανιστεί εδώ συχνά). Η θέση μου λοιπόν είναι ότι όσο αποφεύγεται η ρίζα του προβλήματος σε μια σχέση, και οι συζητητές παραμένουν αμετακίνητοι από τον τρόπο επικοινωνίας τους, τόσο θα επανέρχονται τα ίδια προβλήματα και το θέμα τότε παίζει ελάχιστο ρόλο.
Και εξάλλου, είναι ηλίου φαεινότερον πια, ότι οι όποιες επιθέσεις με αναστατώνουν, να είσαι σίγουρος ότι μου είναι το ίδιο από όπου κι αν προέρχονται. Και έχω προσπαθήσει με διάφορους τρόπους να το πω αυτό παρά να μπω στη λογική στρατοπέδου (όταν θεωρώ ότι και τα 2 μέτωπα έχουν μερίδιο ευθύνης αυτό).Όσο για τη θεση μου απέναντι σε αυτούς που θεωρώ εγώ υπονομευτές, παλι η θέση μου είναι να μην "τσιμπάω".
Μιλώντας γενικότερα όμως τώρα,και για όλους τους συνομιλητές, θεωρώ την καχυποψία έναν άσχημο σύμβουλο. Το βλέπουμε αυτό καθημερινά, όλοι νομίζουν ότι κινδυνεύουν από καποιον και πρέπει να επιτεθούν για να προστατευθούν. Όσο πιο πολύ δεν εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας, τόσο πιο πολύ φοβόμαστε τον απέναντι. Οι φοβικοί εαυτοί μας που είχε πει και κάποιος συνομιλητής. Παντού αιχμές και γωνίες...Λίγη καμπυλότητα και γενναιοδωρία απέναντι στα πράγματα...Σε αυτό καθώς και σε όσα θα ακολουθήσουν, παρακαλώ μην βιαστεί κανένας άλλος ανώνυμος να συμφωνήσει μαζί μου, γιατί όλα αυτά απαιτούν σοβαρή σχέση με το μέσα μας.
Πάω τώρα αλλού (κοντά)Κάποιος από εδώ πρότεινε πριν λίγες μέρες την αποβολή από την αίθουσα του ταραξία ως λύση. Διαφωνώ. Ας πάρουμε ένα σχολείο που ίσως είναι και πιο κοντά σε αρκετούς συνομιλητές σαν κατάσταση (ή μια ομάδα παιδιών). Το πιο εύκολο πράγμα για το δάσκαλο είναι να πετάξει έξω από την τάξη τον αντιδραστικό. Ετσι γλιτώνουν όλοι και κάνει και «καλό» στον αντιδραστικό που του ενισχύει την ανάγκη διαφοροποίησης του, τρίβει τα χέρια του και γίνεται πιο αντιδραστικός. Το πιο δύσκολο είναι ο κοπιώδης δρόμος της ενσωμάτωσης μέσα στην ομάδα και η ανάληψη ευθυνών και του δασκάλου ως μέρος του προβλήματος(και ας μην είναι προσωπικό το θέμα,που τις περισσότερες φορές είναι, παρά η άσκηση και μόνο της εξουσίας). Αυτό έχει πολλούς δρόμους για να γίνει και αφορά όλες τις κλίμακες των ομάδων από την πιο μικρή μέχρι αυτή των χιλιάδων ανθρώπων (και άρα σχετίζεται όχι μόνο με το μπλογκ, αλλά με όλα τα θέματα που συζητάμε για τη θέση μας στην κοινωνία). Όσο το κακό, το όποιο, εξοβελίζεται στον έξω από δω, τόσο απομακρυνόμαστε από τα σκοτεινά μας κομμάτια και θελουμε να πιστεύουμε ότι εμείς είμαστε μια χαρά, δημοκράτες, τίμιοι, αντικειμενικοί και πολλά άλλα. Γιατί αυτό που εκφράζει ο ένας (ή ομάδες σε μακροσκοπικό επίπεδο), είναι και δικό μας μέρος, για αυτό η απώθηση, που προκύπτει από το φόβο,φέρνει το αντίστροφο αποτέλεσμα. Το γιγαντώνει. Και μετά βλέπουμε απέναντι ένα τεράστιο τέρας που δεν αναγνωρίζουμε. Με κάποιο τρόπο πολλά από αυτά έχουν ξαναεκφραστει και από μένα και από άλλους συνομιλητές, αλλά η συνειδητοποίησή τους απαιτεί και αυτοκριτική.Και καμπυλότητα...(ξανάμανά)
Επανερχόμενη στο μπλογκ τώρα, θα σου πω Σπύρο σε αυτό που μου έγραψες
«Να, τι μπορεί να συμβεί με την ανοχή που προτιμάς και με το απρόβλεπτο» πως όχι, δεν είναι αυτή η ανοχή που προτιμώ, και δεν έχω άλλον τρόπο πια να πω αυτά που αισθάνομαι. Μέχρι εδώ ό,τι κατάφερα. Σίγουρα απαιτεί περισσότερο κόπο αυτό που προτείνω και περισσότερο έγραψα όλα αυτά σαν προβληματισμό σε όποιον ενδιαφερόμενο.Με τις υπάρχουσες συνθήκες λοιπόν, συμφωνώ στα νέα μέτρα και θα τα ακολουθήσω. Έχοντας πάντα την ελπίδα για κάτι πιο πέρα.
Η αυτοκριτική μου τώρα μου λέει κάτι. Με κούρασα. Μπορεί και κάποιους από εσάς που βλέπετε αλλιώς τα πράγματα. Όλο το τελευταίο διάστημα μπήκα πολύ περισσότερο στο μπλογκ και έφτασα να ταυτίσω την περσόνα με τον άνθρωπο, δηλαδή να δώσω πολύ περισσότερη βάρος σε αυτό που συμβαίνει εδώ. Δεν το λέω υποτιμητικά, αλλά ένα μπλογκ είναι ένα μπλογκ. Δεν χωράει όλες μας τις ανησυχίες και επιθυμίες και αυτό, αν γίνει, θα γίνει σταδιακά. Είμαι από αυτούς που τους αρέσουν να επεκτείνονται συνειδητά τα όρια στους ‘ορισμούς’. Επίσης, δεν έβλεπα πάντα τους απέναντί μου, αλλά προέβαλα μέσα μου την επιθυμία για το πώς θα ήθελα να είναι τα πράγματα.Και αυτό σε κρατάει δέσμιο.Γιατί το καράβι μπορεί να πηγαίνει αλλού.Μετά και την τελευταία κακοτοπιά ελπίζω να κατάλαβα περισσότερα. Τέρμα λοιπόν εδώ. Και για να το καταλάβω εγώ περισσότερο, ώστε να μην κουβαλάω όλες αυτές τις σκέψεις άσκοπα,και να κάνω τόση κουραστική προσπάθεια να εξηγήσω, θα αλλάξω όνομα. Α, ωραία!Στο εξής θα λέγομαι sagkuini (είναι και η εποχή τους τώρα). Παρακαλώ, στα λατινικά. Το ουδέτερο ελληνικόν συμβολίζει ότι θα πρέπει να παραμένω πιο ουδέτερη (καλύτερα να πω οριοθετημένη) και το λατινικό θα είναι επειδή είναι θηλυκό.(εντάξει, ας πούμε και σαγκουίνη).
Καλός ο αναλυτικός λόγος Σπύρο, και σε κάποιες (όχι όλες, και αυτό είναι ίσως ένα θέμα...)περιπτώσεις μια εξαιρετική άσκηση. Όμως η επικοινωνία έχει τόσες άλλες παραμέτρους...Και καθένας έναν μοναδικό τρόπο να την εκφράζει...Κλείνοντας την εξομολογητική μου διάθεση θα σας πω ένα μυστικό. Νιώθω συγκίνηση που το λεω και ευχαριστώ το σίσσυφο που συνέδραμε σε αυτό χωρίς να το ξέρει. Είχε λοιπόν γράψει ο σίσσυφος μια μέρα ένα σχόλιο που ξεκίναγε με τους κίονες. Μετά από λίγο καιρό επανήλθε και μέσα σε μια παρένθεση ερχόταν αυτό «αλλά, οι κίονες, οι κίονες...»Όταν το διάβασα αυτό κάτι ανεξήγητο μου συνέβη. Μου φάνηκε συγκλονιστικό. Από τότε περπατάω στο δρόμο και σε διάφορες φάσεις της ημέρας μου έρχεται αυτή η φράση. Ακούω μια φωνή που τη λέει (μαζί με τα αποσιωπητικά η αίσθηση) και πάντα κάτι μου αποκαλύπτει. Κάτι βαθύ, εσωτερικό, που με συνδέει με την αληθινή συνάφεια των πραγμάτων.
Ζητώ συγνώμη για την πολυλογία και την ψυχοθεραπεία. Νομίζω ότι ξεφορτώθηκα κάτι. Η συνέχεια για μένα θα είναι διαφορετική. Μπορεί και λιγότερο ενδιαφέρουσα. Θα δείξει. Η klimentini καλό είναι να παει να σταυρώσει και καμία νότα. Η sagkuini αναλαμβάνει για όποτε και όπως προκύψει.
Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους.
αγαπητή φ. σ. είσαι από τις λίγες ευχάριστες εκπλήξεις αυτού του μπλογκ. Επειδή δεν με πολυβλέπω να συνεχίζω μπορείς να επικοινωνεις μαζί μου στο anastassis_ph@hotmail.com.
Φιλιά σε όλους
ΥΓ:μια παράλειψη, προς αποφυγή κάθε παρεξηγήσεως "Τώρα, όσον αφορά στην ίδια(και στην κάθε φ.σ. από μας) είναι δικό της θέμα το πως θα χειριστεί την κριτική που έχει νόημα, εξάλλου αυτά θα τα βρει μπροστά της αν θελήσει να συνεχίσει" Εννοώ να συνεχίσει να γράφει στο μπλογκ!
Όταν οι κολακευτικές απόψεις είναι τόσο επιλεκτικές και εστιάζονται σε συγκεκριμένα πρόσωπα, τόσο προκλητικά, τότε βγαίνει το συμπέρασμα, ότι όλοι εμείς οι υπόλοιποι που συμμετέχουμε στην συζήτηση είμαστε μάλλον –κατά τον Αναστάση - "δυσάρεστες" εκπλήξεις! Επομένως ο Σίσσυφος, η Σαπφώ, ο Τερπανδρος, η Κλημεντίνη, ο άσημος, η Flo, η She, ο Σπύρος, η Ιόλη, και όσοι συμμετείχαν ως ανώνυμοι ή με διάφορα άλλα ψευδώνυμα είμαστε πλέον σε …"δυσμένεια", ή απαξίωση, ή ακόμη και……για τα μπάζα! Και αυτό το,"επικοινώνησε μαζί μου", δεν κολλάει βρε παιδί μου, από το εμφανέστατο δεδομένο, ότι η φ.σ. δίνει την αίσθηση της… ας το πούμε σχεδόν... "κολλητής"! Ή κάνουμε σοβαρή συζήτηση ή δουλευόμαστε μεταξύ μας! Αν κάνω λάθος, θα ήταν μια ...ευχάριστη έκπληξη για μένα!!! Αν και δεν περιμένω καμιά τεκμηριωμένη αναίρεση, της κάκιστης εντύπωσής μου!
Ποιές άλλες 'εκπλήξεις' συγκαταλέγονται στις λίγες ευχάριστες,που αναφέρεσαι Αναστάση? Για να ξεκαθαρίσει η 'Ηρα απο το σιτάρι' και να ξέρουμε εμείς οι υπόλοιποι οτι είμαστε καταδικασμένοι...εις το πύρ το εξώτερον, ως υπεύθυνοι για την αποχώρηση ενος τόσο αξιόλογου... συζητητή, με ικανοτητα σε σοβαρό διάλογο, όπως εσύ!
Το παρόν σχόλιο είναι το τελευταίο που κάνω επί του συγκεκριμένου διαδικαστικού ζητήματος. Αν ανταπαντώ δεν το κάνω προς «τιμήν» του παρελθόντος αλλά προς χάριν του μέλλοντος, γιατί τέτοια ΘΑ ξαναβρεθούνε στο δρόμο μας και όχι μόνο μέσα σε κάποιο ιστολόγιο. Η απάντησή μου δεν είναι για προσωπική χρήση και μάλιστα τη στιγμή αυτή τίποτα το προσωπικό δε με ενδιαφέρει. Με ενδιαφέρει μόνο αυτή η προσπάθεια, που θα συνεχιστεί είτε κάποιοι το θέλουν είτε όχι.
Λένε λοιπόν, ότι «συχνά η ουδετερότητα καταντάει μεροληψία». Εγώ θα πω ότι η ουδετερότητα είναι ΠΑΝΤΑ μεροληψία εφόσον πληρούνται δύο όροι:
α) το ζήτημα ή το θέατρο της σύγκρουσης είναι δημόσιο και
β) ο βασικός υπαίτιος της σύγκρουσης είναι γνωστός (έστω «γνωστός-άγνωστος»), ή τουλάχιστον μπορεί αρκετά εύκολα να εντοπιστεί.
Αν κανείς συμφωνεί με την παραπάνω «κατάληξη» της δημοσίως τηρουμένης ουδετερότητας, τότε τον αφήνω να σκεφτεί ποια από τα στενόχωρα γεγονότα που συνέβησαν εδώ εντάσσονται σ’ αυτήν την περίπτωση και αν υπάρχουν έστω κάποια που δεν εντάσσονται! Αν βέβαια διαφωνεί, θα είμαι πρόθυμος να προσχωρήσω κι εγώ στην αμερόληπτη ουδετερότητα αρκεί να προσκομιστεί η απαραίτητη τεκμηρίωση.
Οι προσωπικοί και ψυχικοί λόγοι πίσω από τη μεροληψία καθενός ουδόλως με ενδιαφέρουν. Αν αρχίσουν να με ενδιαφέρουν αυτοί τότε θα πρέπει να αρχίσω και εκπτώσεις στην υπεράσπιση οποιασδήποτε δεοντολογίας. Όλοι έχουμε τις συμπάθειες και τις αντιπάθειές μας, τις στενές ή λιγότερο στενές σχέσεις μας. Δίκιο όμως δεν έχει υποχρεωτικά ούτε ο γλυκούλης ούτε ο δικός μας ούτε ο ισχυρός ούτε ο ασθενής. Δίκιο έχει απλώς αυτός που έχει δίκιο. Τον υποκειμενισμό τον καταλαβαίνω και καμιά φορά είναι και αναπόδραστος. Αλλά πού πήγε το μέτρο… κι αυτά τα ξεχασμένα προσχήματα!
Ουπς! Γιατί άραγε μου ξέφυγε και έγραψα με κεφαλαίο την ήρα?
Ομολογώ, ότι δεν περίμενα σε καμία περίπτωση η συζήτηση να πάρει αυτήν την τροπή.
Σας μιλάω ειλικρινά.
Εντάξει, η Κλημεντίνη, είπε ότι νιώθει κάποια συμπάθεια.
Αυτό το καταλαβαίνω, γιατί ίσως να εισπράττει κάτι από τα λεγόμενά μου. (αλλά αυτό είναι κάτι, που γνωρίζει η ίδια)
Όμως Αναστάση, για ποιο λόγο, είσαι τόσο θυμωμένος με τους όλους τους υπόλοιπους του μπλόκ?
(και εδώ θέλω να τονίσω, ότι τον Αναστάση δεν τον γνωρίζω, και θα ήθελα να μου πεί, για ποιό λόγο, θα ήθελε να έρθω σε επαφή μαζί του σε προσωπικό επίπεδο).
Δεν λέω οτι είναι κακό, όμως αυτό δεν πρόκειται να γίνει, εαν και εφόσον, δεν δώσεις εξηγήσεις σε όλους.
Θα σε παρακαλέσω να μην το πάρεις με λάθος τρόπο, αλλα νομίζω, οτι τουλάχιστον πριν αποχωρήσεις εαν βέβαια το επιλέξεις, οτι θα ήταν καλό να δώσεις εξηγήσεις στους υπόλοιπους.
Δεν ξέρω εαν το έκανες σκόπιμα, ή εαν ήταν μια αυθόρμητη αντίδραση, αλλά αυτή σου η κίνηση, σίγουρα έκανε εντύπωση σε όλους.
Ελπίζω να ακούσουμε την άποψη σου σύντομα.
φιλικά,
φ.σ
Ολόκληρη πολιτική συζήτηση Αναστάση και δεν πήρες θέση σε ενα τόσο εμπεριστατωμένο "αρχικό" άρθρο του Σπύρου ή και στα εύστοχα σχόλια όλων των υπολοίπων και το μόνο που έχεις να πεις είναι οτι η φ.σ. είναι "ευχάριστη έκπληξη"?.?.?
Δυστυχώς αυτό είναι μια δυσάρεστη έκπληξη για μας..
Εδώ (συγγνώμη για την έκφραση) ο κόσμος καίγεται... Η οικονομία καταρρέει,η πολιτική απαξιώνεται,ο κόσμος δεν έχει πια κουράγιο ούτε να μιλήσει,το περιβάλλον καταστρέφεται,μεχρι και ο καιρός τα έχει παίξει και εσύ ασχολείσαι με την υπεροψία σου...
Είναι απογοητευτικό να θέλεις να λέγεσαι σοβαρό άτομο και να μην έχεις πολιτική άποψη... Γιατί αν έχεις, γιατί δεν μας την έμπιστεύεσαι?
Και αν δεν μας εμπιστεύεσαι, γιατί συμμετέχεις στο μπλογκ?
Για να μας κρίνεις ή για να μας γνωστοποιήσεις το e-mail σου?
Κρίμα...
Θα συμφωνήσω με το Σπύρο, ότι η ουδετερότητα καταντάει μεροληψία, όπως ακριβώς το έθεσε, όπως και στο ότι η ουσία βρίσκεται στις λεπτομέρειες και όχι σε αυτό που δηλώνεται ως ουσία.
Όσο για την ελευθερία του λόγου, που επικαλείται η κλημεντίνη, αυτή νομίζω εμπεριέχει και την ευθύνη της επιλογής, σεβασμό σε μερικές αξίες, στον συνομιλητή, στην επικοινωνία, επίγνωση των όρων και των ορίων. Κοντολογίς η ελευθερία σχετίζεται με ένα σύστημα ηθικών αξιών και επί τη βάσει αυτού αξιολογείται.
Εν προκειμένω κάποιοι συνομιλητές έχουν επιλέξει διασπαστική και ταυτόχρονα πελατειακή λογική. Το μόνο που επιδιώκουν (κάποιοι εδώ και καιρό, κάποιοι άλλοι πιο πρόσφατα) είναι να διαστρεβλώνουν και να αποπροσανατολίζουν. Βάζω τελεία για να μην παίξω άλλο το παιχνιδάκι τους. Όσοι νομίζουν ότι είχαν και κάποιες καλές στιγμές στο μπλογκ ας μας αφήσουν τουλάχιστον αυτές.
Θα ήθελα να απευθύνω μόνο ένα προσωπικό μήνυμα στη φ.σ.
Αγαπητή φ.σ. θα ήθελα να ξέρεις πως δεν έχω τίποτα προσωπικό μαζί σου. Η παρουσία σου άλλωστε στο ιστολόγιο αυτό υπήρξε τις περισσότερες φορές λιτή, και αρκετά χαμηλόφωνη. Τις αντιρρήσεις μου, που εξακολουθώ να υποστηρίζω με θέρμη, τις έχω ήδη εκφράσει και αφορούν το είδος του λόγου και το ταίριασμά του με το εκάστοτε περιβάλλον και όχι την πηγή του λόγου. Άλλωστε δε σε γνωρίζω… Αλλά κι αν ακόμα γνωριζόμασταν ποιος μας λέει ότι θα γνωριζόμασταν; Ιδού κάτι περίεργο με την διαδικτυακή επικοινωνία την οποία φαίνεται πως κατηγορούν αδίκως. Εμένα με βοήθησε να καταλάβω καλύτερα έναν δυο ανθρώπους από όσο τους καταλάβαινα πριν αρχίσουμε το συγκεκριμένο είδος επικοινωνίας. Κάθε μέρα λοιπόν, γίνομαι και πιο ένθερμος υποστηρικτής της επικοινωνίας αυτής.
Αλλά ας αφήσουμε τα δικά μου. Αυτό που μου αρέσει σε σένα, είναι η επιθυμία εκπροσώπησης μιας πλευράς του εαυτού (του εαυτού όλων μας).. . μιας από τις πολλές, και σίγουρα όχι της χειρότερης! Λυπάμαι που όσα είχε να πει αυτή η καλή πλευρά που προσπάθησε να εκπροσωπήσει ο λόγος σου δε φάνηκαν να έχουν την ανταπόκριση που θα ήθελες. Γιατί άραγε; Ξέρεις, υποπτεύομαι ότι ίσως δεν είχε την πραγματική έγκριση των άλλων πλευρών (του εαυτού μας πάντα). Αλλά σε βεβαιώ πως σε ό,τι αφορά εμένα τουλάχιστον, η αντίρρηση δεν έχει να κάνει με την ουσία όσων εκφράζεις. Άσε με να επαναλάβω, μινιμαλιστικά, ότι αφορά κυρίως τον τρόπο σε συνάρτηση με το χρόνο, τον τόπο, το αντικείμενο. Επελέγη λοιπόν ένας περίεργος συνδυασμός, αλλά φυσικά, συζήτηση κινήτρων δε θα κάνω τώρα.
Όπως σου είπα, στα δικά μου μάτια, φ.σ., είσαι -πώς να το ξαναπώ χωρίς παρεξήγηση..- περισσότερο πλευρά, παρά ένα πρόσωπο με διάφορες όψεις. Και δεν το λέω με κακία, πίστεψέ με. Τώρα, γιατί αυτή έστω η μονήρης όψη επέλεξε με τη σειρά της έναν μονοδιάστατο τρόπο να συστηθεί και επέμεινε σ’ αυτόν δεν ξέρω.
Αυτό που ίσως φαίνεται το πιο περίεργο και ταυτόχρονα παρήγορο, είναι πως υπάρχουν άνθρωποι που πολύ περισσότερο από έναν σαματατζίδικο, προκλητικό, εμπρηστικό ή άτεχνο λόγο (ζήσαμε εδώ και τέτοιους),τους ενοχλεί εκείνος, που διαχειριζόμενος πρόχειρα ένα ιδιαιτέρως φωτεινό περιεχόμενο καταλήγει να το απαξιώσει! Διότι κάτι τέτοιο καταλαβαίνουν πως μπορεί να καταντήσει ύβρις. Κι ο λαός το λέει χρόνια τώρα πως δεν κάνουν τα ράσα τον παπά. Διάβασα μάλιστα εσχάτως πως για κάποιους πολύ πιστούς, το όνομα του Θεού δεν πρέπει ποτέ να προφέρεται! Συνταρακτική ιδέα, ακόμα και για κάποιους αγνωστικιστές που ξέρω.
Σκέψου αυτό και μετά αποφάσισε τι θέλεις να πετύχεις με το λόγο σου.
Θα είσαι πάντα ευπρόσδεκτη σε έναν διάλογο που κάθε φορά θα καθορίζεται από το θέμα του. Θέματα με αντίστοιχη υποστήριξη μέσω ενός κειμένου σύντομου ή εκτενούς, μπορείς άλλωστε να προτείνεις κι εσύ όπως και όλοι. Αλλά, και τώρα ίσως σε ξαφνιάσω, η φιλική μου συμβουλή θα ήταν να αποδεχτείς την ιδιωτική πρόσκληση που σου απευθύνθηκε και να τα βρεις όσο γίνεται καλύτερα και ταχύτερα με τον αποστολέα, άσχετα με το τι θα κάνεις εδώ! Έχει μεγάλη σημασία οι δύο πλευρές να έρθουν σε επαφή (όχι υποχρεωτικά μέσω e-mail).
Φιλικά
Ο Λόγος για τον οποίο επιθυμώ να αποχωρήσω, και γαι τον οποίο μόλις αφαίρεσα τα αρχικά μου κείμενα, είναι η πλήρης απουσία ουσιαστικής επικοινωνίας πάνω ρτην τέχνη της μουσικής, δηλαδή αυτού που ήταν ο αρχικός στόχος του μπλογκ.
Καλή συνέχεια
Αυτό είναι μια πολύ περίεργη σύμπτωση!Διαβάζω τα ημερολόγια νέας μουσικής από τις αρχές Οκτωβρίου όποτε έχω χρόνο, γιατί ήθελα κάποια στιγμή να ξεκινήσω να γράφω. Την αφορμή την πήρα τελικά από το κείμενο του αναστάση "χωρίς τίτλο 2" που σχετίζεται με ένα μεταπτυχιακό που κάνω!! Είχα χάσει λίγες μέρες την επαφή και σήμερα που ξαμαμπήκα στο μπλογκ τα βρήκα όλα ανάκατα!Κρίμα...Αλλά ντάξει,είχα δει οτι είχε γίνει αυτό και παλιότερα. Με την πολιτική πάντως δεν τα πάω καλά!!!Πάντως, δεν χρειάζεται να τα παίρνουμε τόσο σοβαρά τα πράγματα μερικές φορές.Αυτό που μου άρεσε στον Αναστάση, εκτός από τις μουσικές του απόψεις φυσικά, είναι οι αντιφάσεις του.Έτσι είμαι και εγώ και δεν είναι κακό να το ομολογούμε!!Έτσι είμαστε πιο αληθινοί.Εντάξει, καλό είναι να μην παρατραβιέται το σκοινί βέβαια...!Αυτά και κρίμα.Καλή συνέχεια και θα περιμένω κάποιο ενδιαφέρον μουσικό θέμα.
Αγαπητέ Σπύρο,
Θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για το χρόνο σου.
Δυστυχώς όμως, το ερώτημά μου παραμένει ανοικτό.
Γιατί να απαντήσω στον Αναστάση? (αν και θα προτιμούσα να μου απαντήσει ο ίδιος) Και για ποιο λόγο θα έπρεπε (ντε και καλά) να ακολουθήσω τη συμβουλή που μου έδωσες?
Τι ακριβώς γίνεται?
Δηλαδή υπό αυτή την έννοια, θα έπρεπε εγώ να σου προτείνω, να επικοινωνήσεις οπωσδήποτε με τη Σαπφώ ή την οποιαδήποτε άλλη θηλυκή παρουσία υπάρχει στο μπλόκ?
Δεν καταλαβαίνω τη λογική σου και θα ήθελα εάν είναι δυνατόν (και εάν αυτό δεν είναι κατά τη γνώμη σου εκτός θέματος) να μου απαντήσεις, γιατί πραγματικά δεν ξέρω τι να υποθέσω ύστερα από όλα αυτά που έχουν συμβεί.
Υπάρχει κάτι που γνωρίζεις, το οποίο αποδεικνύει ότι εγώ και ο Αναστάσης έχουμε κάτι κοινό?
Άλλωστε ο ίδιος, αποφεύγει (έχω την εντύπωση) να μου απαντήσει…
Όμως, εδώ νομίζω, ότι χρειάζεται να φέρω στην επιφάνεια το πρόσφατο κείμενο της Κλημεντίνης, η οποία πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου έχει τον εξής προβληματισμό. ( τον οποίο, θέτει ως ερώτημα )
Λέει λοιπόν το εξής:
΄΄…γιατί φυσικά, πολλά από τα θέματα που αφορούν την κεντρική εξουσία, αφορούν τις ενώσεις, τους συλλόγους, τις ορχήστρες κλπ που υποστηρίζουν την λόγια μουσική ή την τέχνη. Υποτίθεται, ότι υπάρχει κάτι κοινό σε όλους μας (όπως η αγάπη για τη μουσική και η απογοήτευση για την καπηλεία της και την εμπορευματοποίησή της).
Εκεί?
Τι κάνουμε?΄΄
Και πολύ σωστά τονίζει ΄΄Δεν έχουμε ένα θεσμό που να αισθανόμαστε ότι αντιπροσωπεύει επάξια αυτό που (θέλουμε να) πρεσβεύουμε.
Την αξία της αληθινής τέχνης΄΄.
Μετά από αυτό το σχόλιο της (και που δεν πρόλαβα να απαντήσω παρότι θα το ήθελα πολύ...) δέχτηκα επίθεση. Έτσι λοιπόν, μπήκα σε μια άλλη διαδρομή σκέψης και ο λόγος ήταν, επειδή μεταφέρθηκα σε ένα πεδίο μάχης το οποίο δεν επέλεξα εγώ.
Όμως, το σίγουρο ήταν ότι έπρεπε να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Και αν ήταν δυνατόν, δίχως να μπω στην αντεπίθεση και με διάθεση να προσβάλω κάποιον.
(αν και αρκετοί το έκαναν ήδη με εμφανή τρόπο).
Επειδή κάποια από τα σχόλια ήταν άκρως καυστικά
και παρότι (κατά τη γνώμη μου) υπάρχουν πάντοτε μηνύματα μέσα από τα λεγόμενά μου, δεν θα μπω τώρα σε αυτή τη διαδικασία αυτή τη στιγμή, αλλά ούτε και κάποια άλλη. Νομίζω ότι το θέμα έχει κλείσει και ότι δεν θα ήταν συνετό να το ανοίξουμε ξανά.
Εδώ Σπύρο, θα ήθελα να σε διαβεβαιώσω ότι είμαι ένας Άνθρωπος που λατρεύει τη μουσική και την τέχνη ευρύτερα. (Από την πρώτη στιγμή που κατάλαβα τον εαυτό μου). Είναι η μεγάλη μου αγάπη.
Έτσι λοιπόν, δεν θα ήθελα κανένας φίλος του μπλόκ, να νομίζει ότι έχω αρνητική πρόθεση εις βάρος της μουσικής, και της τέχνης ευρύτερα. Για μένα η τέχνη, εμπεριέχει τον΄΄ θείο σπινθήρα μέσα της΄΄. Και αυτό προς αποφυγή παρεξηγήσεων, το λέω με κάθε σεβασμό.
Και για να γίνω πιο κατανοητή, θυμίζω ένα απόσπασμα
Από παλιότερο κείμενό μου.
{…ότι ίσως η τέχνη να νιώθει πλήρης, όταν το βιώμα προέρχεται από το κέντρο της ψυχής του ανθρώπου.
Όταν ο σπινθήρας του Ανθρώπινου Πνεύματος αγγίξει την ψυχή, τότε αρχίζει και η αλχημεία, η οποία προφανώς οδηγεί σε μια χρυσή εμπειρία, την οποία ίσως, θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε βίωμα. Και επειδή αυτό αγγίζει το πλήρες, ίσως κ γιαυτό το λόγο, να αισθανόμαστε ολόκληροι.
Είναι μάλλον κάτι σαν ένωση διάνοιας κ ψυχής.
Αν και δεν είναι εύκολο να το διατυπώσει κανείς...}
Και νομίζω, οτι επειδή
τα βιώματα τα αφουγκραζόμαστε
(στην ολότητά τους), δεν έχουμε ποτέ τα κατάλληλα λόγια, για να περιγράψουμε τη διάστασή που τα διακατέχουν.
Όμως, γνωρίζω πολύ καλά, οτι υπάρχουν Άνθρωποι που έχουν επενδύσει πολλά χρόνια απο τη ζωή τους, προσπαθώντας να βρουν τη δίοδο - έξοδο.
Στο να μπορέσουν δηλαδή, να βρούν τον ''σωστό'' τρόπο να το γειώσουν.
Δηλαδή, να το παρουσιάσουν, και να μοιραστούν με τους υπόλοιπους τα βιώματά τους.
Και κλείνοντας εδώ, θα ήθελα να πω ότι κάποιες κάποιες φορές μου δίνεται η εντύπωση, ότι τα όρια της διατύπωσης στενεύουν με ένα τρόπο, που θα θύμιζε
΄΄ private club΄΄.
Ευχαριστώ για την υπομονή σας,
φ.σ
Ντάξει.Αν έχει τόσο μεγάλη σημασία, ας ασχοληθούμε και με άλλα πιθανά "ποιος να έρθει σε επαφή με ποιον" σε ιδιωτικό επίπεδο για να "τα βρούνε".Πάντα φιλικά.
Kαι για να προλάβω οποιαδήποτε παρερμηνεία,αυτά που έγραψα στo τελευταίο μου σχόλιο ήταν απλά ένα σχόλιο μικρής σημασίας σε σχέση με τα εδώ. Μη συνδεδεμένο με τις αποφάσεις μου. Για αυτό τα χώρισα προς αποφυγή παρεξηγήσεων!Σε εμπρηστικά σχόλια της τελευταίας ροής απέφυγα να τοποθετηθώ για λόγους που έχω εξηγήσει...
Kατόπιν ωρίμου (το δυνατόν ετσι;)σκέψεως, δηλώνω και γω τη διάθεσή μου για αποχώρηση από το μπλογκ. Οι λόγοι είναι νομίζω διατυπωμένοι. Η χρονική στιγμή που συμπίπτει με άλλες αποχωρήσεις είναι φυσικά συμπτωματική(και οι λόγοι άσχετοι).
Ευχαριστώ όλους τους συνομιλητές που σε κάποιες λίγες στιγμές έκαναν ωραίο και εποικοδομητικό διάλογο(σοβαρό, με χιούμορ, με ποίηση, με όποιον τρόπο καλλιέργησε επικοινωνία). Πήγαν και μένα παραπέρα.
Κλείνω με ένα απόσπασμα του Ευριπίδη από τη Μήδεια.Το νόημα είναι συμβολικό, αλλά φυσικά επεκτείνεται πολύ πέρα από τον εγωκεντρικό, "λίγο", μικρόκοσμό μας. Αγγίζει τα υψηλά που πολλές φορές προσπαθήσαμε να πλησιάσουμε...Καλή συνέχεια. Και με λίγη τρέλλα (η δημιουργική ποτέ δεν βλάπτει!)
Και,ιδιαίτερα στους μουσικούς, δύναμη.
Αυτή η σαγκουίνη ούτε ενα σχόλιο δεν πρόλαβε να κάνει...Θα την στίψω να δυναμώσω, χειμώνας έρχεται.
"Με ανέλπιστα και φοβερά πράγματα οι θεοί υφαίνουν την ζωή μας. Εκείνα που ήταν για να γίνουν δεν έγιναν ποτέ κι αυτά που γίνονται δεν ήταν για να γίνουν.
Σιωπή. Σιωπή."
Λίγα λόγια, γιατί η συζήτηση αυτή από δω και πέρα δεν έχει νόημα.
Το πόσο συμπτωματικά είναι κάποια πράγματα, φαίνεται από το πόσο προβλέψιμα είναι. Θυμίζω στους λοιπούς φίλους δυο πολύ πρόσφατες παρατηρήσεις μου.
"Και το αν κάνω λάθος ή όχι στις εκτιμήσεις μου φαίνεται από την επιτυχία των προβλέψεών μου. Έχω μερικές ακόμα αλλά δε θα τις δημοσιοποιήσω για να μην κατηγορηθώ ότι προκάλεσα την επαλήθευσή τους." [...]
Αν ανταπαντώ δεν το κάνω προς «τιμήν» του παρελθόντος αλλά προς χάριν του μέλλοντος, γιατί τέτοια ΘΑ ξαναβρεθούνε στο δρόμο μας [...]
Λυπάμαι μεν για την επαλήθευση των προβλέψεων (ήταν τουλάχιστον διπλή από κάθε άποψη, έγινε πολύ πιο σύντομα από όσο πίστευα -εδώ έπεσα λίγες μέρες έξω- και σχεδόν απροσχημάτιστα) χαίρομαι δε για δύο λόγους: Πρώτον, γιατί είναι παρήγορο να ξέρεις πως οι εκτιμήσεις σου δεν είναι και τόσο μακριά από την πραγματικότητα και δεύτερον, γιατί καθώς λένε, ουδέν κακόν αμιγές καλού.
Ελπίζω αυτή η ανούσια κουβέντα να μην τραβήξει, καθώς υπάρχουν και σοβαρότερα θέματα από τις αποχωρήσεις αντιφρονούντων, και μάλιστα κάποια εκκρεμή. Θα παρακαλούσα λοιπόν τους φίλους να επιστρέψουν στη συζήτησή μας ή αν θεωρούν ότι δεν έχουν να προσθέσουν πολλά πράγματα να προτείνουν εδώ ένα ή περισσότερα νέα θέματα που θα τους ενδιέφερε να κουβεντιάσουμε.
Ντάξει,αλλά πολύ κακόγουστο το παιχνιδάκι που παίζεται.
Ταιριάζει γάντι με μια λαϊκή ρήση που ακούγεται στα μουσικά καφενεία.
"Η μουσική εξημερώνει τα ήθη και εξαγριώνει τους μουσικούς".
Άντε και καλή συνέχεια....
Μερικές απαντήσεις για την φ.σ. κι όχι μόνο.
Οι συμβουλές δίνονται με φιλική διάθεση και όχι για να τις ακολουθεί κανένας "ντε και καλά" όπως λες. Και πάντως η δική μου δεν είχε κακή πρόθεση. Διαπίστωσα τη συγγένεια των απόψεων, κάποιες φορές του ύφους, και κάποιες επιλεκτικές παρεμβάσεις και σου πρότεινα να ανταποκριθείς στην πρόσκληση. Αλλά αν σε στενοχωρεί να το πάρω ευχαρίστως πίσω.
"Δηλαδή υπό αυτή την έννοια, θα έπρεπε εγώ να σου προτείνω, να επικοινωνήσεις οπωσδήποτε με τη Σαπφώ ή την οποιαδήποτε άλλη θηλυκή παρουσία υπάρχει στο μπλόκ?"
Δε θα το θεωρούσα τόσο κακό να το προτείνεις, αλλά σου θυμίζω ότι εγώ δε δέχτηκα προσωπική πρόσκληση από κανέναν. Εξάλλου το να δεχτείς μια πρόσκληση είναι συνήθως τιμητικό. Δε σημαίνει βέβαια ότι υποχρεούσαι και να την αποδεχτείς. Αλλά βλέπεις ότι η εκτίμησή περί συγγένειας εκφράστηκε πρώτα από τον ίδιον τον προσκαλούντα, όχι από μένα. Εγώ απλώς συμφώνησα με την εκτίμηση εκείνου. Αν έκανα λάθος μπορείς να μου το πεις.
Η αναφορά σου στο περί ενώσεων, συλλόγων και θεσμών σχόλιο της Κλημεντίνης, ήταν και η πιο συγγενική (καθώς και το ίδιο σχόλιο) με το θέμα που συζητούσαμε. Δυστυχώς αντί να απαντήσεις ή να εκφράσεις τις απόψεις σου εκεί, το φέρνεις στα "επί διαδικαστικού". Είναι κι αυτό μια απορία μου.
Τέλος, απαντώ στο "μη κακεντρεχές" σχόλιό σου ότι "θα ήθελα να πω ότι κάποιες κάποιες φορές μου δίνεται η εντύπωση, ότι τα όρια της διατύπωσης στενεύουν με ένα τρόπο, που θα θύμιζε΄΄ private club΄΄.
Τα όρια της δικής μου διατύπωσης είναι τα ίδια με εκείνα που δέχτηκαν κι άλλοι, που τόσα χρόνια υπηρέτησαν την κριτική, το δοκίμιο, τη λογοτεχνική πρόζα, τη φιλοσοφία, την τέχνη και την επιστήμη. Στα πλαίσια αυτά εκφράστηκαν και εκατοντάδες άνθρωποι που αγάπησαν τη μουσική και την τέχνη τουλάχιστον όσο εσύ κι εγώ. Τον ίδιο πεζό-"πεζό" λόγο χρησιμοποίησαν εκατοντάδες από τους πιο διακεκριμένους ποιητές, μουσικούς, ανθρώπους των τεχνών, όταν ήθελαν να μιλήσουν για την Τέχνη και την τέχνη τους. Να θυμίσω μόνον μερικούς λογοτέχνες μας με λόγο «αμφί», Παλαμά, Βάρναλη, Παπαδιαμάντη, Ξενόπουλο, Χατζή, Σινόπουλο, Ροΐδη, Κοτζιά, Τσίρκα, Άγρα, Χειμωνά… Μίλησαν πολύ συγκεκριμένα και κάποιες φορές με ακρίβεια που θα ζήλευαν επιστήμονες. Ο ποιητικός λόγος αγαπητή μου φ.σ. δεν αντιμάχεται τον άλλον. Κάποιοι δεν έχουν ακόμα καταλάβει ότι αντιθέτως τον χρειάζεται.
Όσο για τα περί “private club”, καταλαβαίνεις ότι ο όρος μπορεί να χρησιμοποιηθεί εύκολα σε πολλές περιπτώσεις. Π.χ. όταν συμφωνούν κάποιοι σε μια άποψη που δεν μας βολεύει, όταν αποχωρούμε ώστε μετά να μπορούμε να καταγγείλουμε τους υπόλοιπους, όταν περισσότεροι του ενός επισημαίνουν τις μεροληψίες μας κ.λ.π. Συχνά πάντως διαφαίνεται όχι τόσο η πραγματική αποστροφή μας σε κάθε είδους private club, όσο το παράπονο ότι δεν πρόκειται για το δικό μας. Λυπάμαι για όποιον το ισχυρίζεται αλλά αν όντως το πιστεύει, τον διαβεβαιώνω ότι η πόρτα αυτού του “private club” παραμένει ανοιχτή, όσο όταν μπήκε.
Αυτό που συνέβη εδώ, είναι ότι ενώ κάποιοι έφερναν συνεχώς θέματα προς συζήτηση, όλα μουσικού ενδιαφέροντος πλην ενός, και όλα με εκτενή τεκμηρίωση, κάποιοι άλλοι αντί να συζητήσουν επί του θέματος, προσπαθούσαν απεγνωσμένα να κάνουν αντιπολίτευση. Στη συνέχεια, και αφού το θέμα παρεκτρεπόταν σε ανούσιες αψιμαχίες και διαδικαστικές συζητήσεις, εμφανίζονταν ως διαμαρτυρόμενοι για την τροπή της συζήτησης. Από έκτροπα και κυρίως από υπεύθυνους ή δεν είδαν ποτέ τίποτα (έλειπαν), ή τα γυαλιά τους λειτουργούσαν ως παραμορφωτικοί φακοί. Όλα αυτά ήταν τόσο κραυγαλέα και κακοστημένα, που θα ήταν απίθανο να μην επισημανθούν κι από άλλους.
Μετά άρχισε η διαμαρτυρία. Γιατί δεν τους αφήσαμε ανενόχλητους να εξακολουθήσουν τη δράση τους, γιατί ο λόγος δεν είναι επαρκώς αόριστος, γιατί δεν είναι αρκετά συναισθηματικός για τα γούστα τους, γιατί «η τέχνη, το εφικτό και η τέχνη του εφικτού» δεν είναι αρκετά τέχνη, γιατί οι συμμετέχοντες (λες και τους ξέρουνε όλους) δεν είναι αρκετά μουσικοί, γιατί η μουσική δεν είναι αρκετή… Αρκετά!
Αλήθεια, υπάρχει καμιά άποψη για τα ανοιχτά θέματα που θα ήθελε κανένας να προσθέσει; Ή μήπως κάνω δύσκολες ερωτήσεις;
Σπύρο, όταν γύρισα να δω τι άλλο παίζεται, είδα ότι πριν το δικό μου σχόλιο, είχε παρεμβληθεί δικό σου. Διευκρινίζω λοιπόν ότι το δικό μου δεν είναι απάντηση στο δικό σου, αλλά σε προηγούμενα. Καλή δύναμη!
Me sygxorite yia ta greeklish alla ime misos ellinas kai misos germanos. Mallon i anagnostes se afti ti fasi exoun ligotero logo apo ekeinous pou simetexoun, alla kai kapios pou ine apo exo isos kati xrisimo na exi na pi.Den tha thelate na xerete to epagelma mou tetia ora, alla agapo kai go tin mousiki, kirios tin klassiki.Oli giro mou tin monterna. Ta leo afta yia na xalarosi to poli tentomeno klima.Sto sinonomato mou tha ithela na po kati poli filika ke oxi logo piras epagelmatos.I thesi sou fisika ine diskoli.Omos, isos an dis pio psixrema ta pragmata na katalavis kalitera to rolo sou ke tin efthini os kentriko prosopo, ke tis epidrasis pou exi ke i diki sou stasi apenanti stous omilites (voithai perisotero otan den ine mono enas ipefthinos sto blog, alla tora etsi ine). Akougete geniko afto, alla nomizo stin parousa fasi den exo to dikeoma na po perissotera. Episis, se afto pou leme emis "diaxirisi krisis" exis akoma pola na mathis ke afto den ine katholou ipotimitiko. Mono pou bori stin poria na xanonte ke politimi sinomilites, yia afto theli egrigorsi.Xero oti ine mia diskoli ora ke os pio psixremos ipa na epemvo.
Efxaristo,
spyros t.
Σε όσους αντέχουν εύχομαι φωτισμένη και δημιουργική συνέχεια.
Στην περίσταση νομίζω ότι ταιριάζουν κάποιοι στίχοι του Τάσου Λειβαδίτη:
Απ΄όλα μπορείς να σωθείς
εκτός απ΄τη νοσταλγία σου για κάτι πολύ μακρινό
που δεν το θυμάσαι.
.......
«Μια μέρα θα ξαναγυρίσουμε, είχε πει ο Φίλιππος, αλλά θα΄ναι αργά» και σκέφτηκα τα φαντάσματα
που εμφανίζονται όταν όλα έχουν τελειώσει (κι ίσως για να κρύψουν ακριβώς αυτό).
Αλλά τώρα χειμώνιασε, ας κατεβούμε στον κήπο κι ας θάψουμε τα παλιά χειρόγραφα.
Και κάποτε θα τρομάξεις
όταν καταλάβεις ποιος είσαι.
......
Εγώ φίλε Σπύρο, είμαι ένας από τους πρώην ανώνυμους και έχω γράψει μόνο λίγες φορές, γιατί ήμουν αρκετά μαγκωμένος με μερικά πρόσωπα. Τώρα που τα "πρόσωπα" άρχισαν να αποκαλύπτουν το πραγματικό τους πρόσωπο και αραιώσαμε, μάλλον θα γράφω συχνότερα.
Αν σε ενδιαφέρει η διαχείριση κρίσεων που λέει ο συνονόματός σου τότε μπες και συ στο διπλωματικό σώμα μαζί με τους άλλους. Αλλιώς συνέχισε έτσι όπως πας.
Εγώ θα σε μαλώσω από την ανάποδη. Γιατί χαρίστηκες τόσον καιρό σε κάποιους? Το ξέρουνε κι οι πέτρες ότι ένας κάνει πάντα τη διαχείριση όχι πολλοί! Άρα γιατί παίζατε αυτό το σενάριο των τριών διαχειριστών που άλλοτε έμεναν δύο άλλοτε γίνονταν πάλι τρεις, παραιτούμαι - ξεπαραιτούμαι? Για διαφημιστικούς λόγους? Τώρα φάνηκε πως ο μόνος υπεύθυνος ήσουνα εσύ, αλλιώς το μπλογκ θα είχε κλείσει με τις "παραιτήσεις"... Κάνω λάθος? Άρα εσύ είχες και την ευθύνη της ανοχής όλων αυτών! Και απόρησα πολλές φορές μαζί σου κυρίως. Τι σου έιπανε και τι μας είπανε όλοι αυτοί οι κάθε τόσο αποχωρούντες και κακοφανισμένοι τόσον καιρό που εσύ έβγαζες τα μάτια σου? Τίποτα! Ψάχνω να βρω κάτι που να μου κάνει κλικ και δε βρίσκω. Κάτι μουσικό? Μπα! Τίποτα άλλο από αποφθέγματα, τσιριμόνιες και βαβούρα! Και βέβαια θυμήθηκαν να αποχωρήσουν μόλις κατάλαβαν ότι τα ψέματα τελειώνουν. Επιτέλους άρχισες να συνειδητοποιείς ότι κάποιοι από δω δεν ήταν τίποτε άλλο από "ασύμμετρη" απειλή. Αποδείχτηκε ότι αυτά που ζούμε στις μουσικές "εκδηλώσεις" και στα στέκια και στα "σωματεία", δηλαδή τα συντροφικά μαχαιρώματα και τα φιλιά του Ιούδα, δεν μπορούμε ούτε με ψευδώνυμο να τα αποχωριστούμε. Λοιπόν αποφάσισε τι μπλογκ θέλεις να είναι αυτό και ενημέρωσε και εμας τους υπόλοιπους. Και αν σε ενδιαφέρουν πράγματι οι αναγνώστες του μπλογκ κόβε μια και καλή την εκτός θέματος παρλάτα και άλλαζε και θέματα πιο γρήγορα. Όταν το θέμα εξαντλείται τα σχόλια κυλάνε σιγά σιγά προς τα έξω και το επίπεδο πέφτει. Στο είπαν κι άλλοι.
Αυτά και επανέρχομαι στο επόμενο θέμα. Συνέχισε να γράφεις κείμενα και συνέχισε να κόβεις γέφυρες που δε σου χρειάζονται.
Άντε καληνύχτα μας!
Λοιπόν απολογούμαι Κ. Έχεις απόλυτο δίκιο. Θα είμαι πιο προσεκτικός στο μέλλον. Αλλά είχα πει ότι τα μέτρα πρέπει να εφαρμόζονται κλιμακωτά. Τώρα π.χ. βρήκαν κάποιοι νέο πεδίο αντιπαράθεσης σε αυτήν τη συζήτηση «επί διαδικαστικού» που αν συνεχιστεί θα καταλήξει ατέρμονη.
Αρκετά λοιπόν, γιατί παρασύρομαι κι εγώ και απαντάω καταχρηστικά. Οι απόψεις καταγράφηκαν και η συζήτηση αυτή θεωρείται πλέον λήξασα. Έτσι, όσον αφορά το «επί διαδικαστικού» όλα τα μηνύματα κάτω από αυτό θα διαγράφονται. Όσοι φίλοι θέλουν να συμμετάσχουν στην πιο πρόσφατη συζήτησή μας ας το κάνουν με παρεμβάσεις αυστηρώς εντός θέματος. Όσοι δεν ενδιαφέρονται για το θέμα ας στείλουν την δική τους πρόταση μέσω e-mail ή θα πρέπει να περιμένουν το νέο θέμα που θα φέρει κάποιος άλλος. Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και την κατανόηση. Καληνύχτα και καλή τύχη σε όλους μας.
Post a Comment