Subscribe to:
Post Comments (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Ένα ιστολόγιο για τη μουσική, την τέχνη και τους ανθρώπους τους.
Μπορείτε να σχολιάσετε υπογράφοντας με το πραγματικό σας όνομα ή με ψευδώνυμο αλλά όχι ως 'ανώνυμος'.
Αν θέλετε να προτείνετε νέο θέμα συζήτησης ή έχετε ένα κείμενο προς δημοσίευση, στείλτε το στη διεύθυνση raftsp@yahoo.com
Μπορείτε να σχολιάσετε υπογράφοντας με το πραγματικό σας όνομα ή με ψευδώνυμο αλλά όχι ως 'ανώνυμος'.
Αν θέλετε να προτείνετε νέο θέμα συζήτησης ή έχετε ένα κείμενο προς δημοσίευση, στείλτε το στη διεύθυνση raftsp@yahoo.com
13 comments:
Ποια είναι τα όρια της Εθνικής Σχολής; Ανήκει σε αυτήν ο Δραγατάκης; Πώς θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς την Δεύτερη Συμφωνία του Αλέκου Ξένου;
Αν θεωρήσουμε τον Σκαλκώτα τον πρώτο Έλληνα συνθέτη που δημιούργησε το έργο του στα πλαίσια της ευρωπαικής πρωτοπορίας εκείνης της εποχής,τοτε η συμφωνία του 'Η Επιστροφή του Οδυσσέα' αποτελεί την πρώτη ελληνική συμφωνία με την σύγχρονη έννοια του όρου. Ενδιαφέρουσα είναι η περίπτωση του Δραγατάκη, αμέσως μετά, που χρειάζεται ειδική προσέγγιση.
Αγαπητέ katakriptis αντιγράφω το σχόλιο σου που με καλύπτει απόλυτα. Λες...'Η όλη αυτή διαμάχη που ξοδεύει τον χρόνο και τον χώρο της blogόσφαιρας είναι ιδιαίτερα λυπηρή και ανησυχητική. Νομίζω οτι ανήκει καίρια στο θέμα της "ελληνικότητας" της ελληνικής μουσικής. Ακούγεται άκομψο, μια ομάδα που έχει διάρκεια ζωής μερικών μηνών, να ανταλλάσει διευκρινισεις και κατηγορίες μέσω comments. Αν είναι να μεταφερθεί η μιζέρια και η εγγενής μας αυτιστικότητα στο δίκτυο με το χειρότερο τρόπο , καλύτερα να το κλείσετε παιδιά.
(Μετά θα ασχοληθούμε και λίγο με Σκαλκώτα και όλοι θα πάμε ευχαριστημένοι για ύπνο που συνεισφέραμε επάξια στην πνευματική αναζήτηση της ανθρωπότητας με τον "περίτεχνο" λόγο μας.)
Ψυχραιμία παιδιά, Ψυχραιμία'
Λέω λοιπόν,πως οταν η μουσική γίνεται αντικείμενο προσωπικών αντιθέσεων ευτελίζεται. Σε ότι με αφορά δηλώνω ότι επικεντρώνομαι στα έργα όχι ως συγγραφέας-μουσικολόγος αλλά ως μάχιμος συνθέτης- ερμηνευτής. Περίμενε λίγο γιατί σε περιμένουν εκπλήξεις.
Τώρα που συμφωνήσαμε ότι οι προσωπικές αντιθέσεις -και ό,τι εκλαμβάνεται ως προσωπική αντίθεση- δε προάγουν τη συζήτηση ας επανέλθουμε σ΄αυτήν.
Αν δεν κάνω λάθος οι αναφορές του Δημήτρη Δραγατάκη στην παραδοσιακή ελληνική μουσική δεν είναι συστηματικές. Αυτό που κυριαρχεί στη μουσική του και που φαίνεται πως τον είχε απασχολήσει πολύ είναι η έκφραση μέσω της ατονικότητας. Άκουγα, για παράδειγμα, πρόσφατα την τρίτη συμφωνία του, όπου μάλιστα αυτή η αναζήτηση ενός προσωπικού ύφους στα πλαίσια της ατονικότητας γίνεται κατά την άποψή μου ιδιαίτερα αισθητή.
Ακριβώς! Γιαυτό και στο ερώτημα του ανώνυμου φίλου μας δεν θα τοποθετούσα τον Δραγατάκη στους συνθέτες της Εθνικής Σχολής. Αντίθετα η ελευθερη ατονικότητα της Τρίτης Συμφωνίας του, που προσωπικά την θεωρώ ως την καλύτερη, δεν τον εμποδίζει να χρησιμοποιεί μοτιβικούς υπαινιγμούς
με τρόπο πραγματικά πρωτότυπο.
Αγαπητοί φίλοι,έχω τη γνώμη πως τα Ημερολόγια Νέας Μουσικής πρέπει να επικεντρωθούν στο σήμερα. Καλές οι αναλύσεις έργων παλαιότερων συνθετών αλλά τί γίνεται με τους σημερινούς δημιουργούς; Γιατί διστάζετε να τοποθετηθείτε;
Και κάτι ακόμα. Αν εκτιμάτε το έργο σας, δεν σας ενοχλεί η αδιαφορία με την οποία αντιμετωπίζεται από κρατικούς και ιδιωτικούς φορείς; Πώς μπορεί να διαδοθεί η σύγχρονη μουσική όταν λείπουν τα μέσα; Όλος ο κόσμος είναι στους δρόμους για εργασιακά θέματα και εσείς κάθεστε στην άκρη αγνοημένοι και ευτελισμένοι χωρίς να αντιδράτε; Δεν αναφέρομαι στο blog. Αυτά θα έπρεπε να τα κάνει η Ένωση Ελλήνων Μουσουργών που λάμπει με την απουσία της. Πάρτε τουλάχιστον εσείς μια πρωτοβουλία να βγούμε από το τέλμα.
"We are musicians, and our model is sound and not literature, sound and not mathematics, sound and not theatre, or fine arts, quantum physics, geology, astrology, or acupuncture." (Gérard Grisey (1946-1998).
Φαντάζομαι πως θα έρθουμε στο σήμερα αργά ή γρήγορα. Έχουμε όμως αφήσει ασχολίαστο το έργο συνθετών που δε βρίσκονται πλέον μαζί μας και που συνέβαλαν ο καθένας σύμφωνα με τον τρόπο και την αξία του στη διαμόρφωση της ελληνικής μουσικής. Όχι πως είναι απαραίτητο να ακολουθήσει κανείς με σχολαστικότητα κάποια χρονολογική σειρά, απλώς νομίζω πως είναι καλύτερα, τα πρόσωπα και τα έργα που έχουν δεχτεί ήδη την επίδραση των παλαιότερων, να συζητηθούν όταν έχει γίνει έστω μια αναφορά στο ποια μπορεί να είναι αυτή η επίδραση από παλιά. Όμως έτσι κι αλλιώς ιστορικές παλινδρομήσεις θα γίνονται πάντα. Άρα οποιοσδήποτε σχολιασμός συνθέτη ή έργου του είναι σε τελευταία ανάλυση ευπρόσδεκτος. Επανέρχομαι με συγκεκριμένο σχολιασμό λίαν συντόμως.
Αγαπητοί φίλοι, εμφανίζομαι στο blog ύστερα από αρκετό καιρό. Βλέπετε, όλη αυτή η συζήτηση περί 'συλλογικού ασυνειδήτου' με είχε κουράσει. Ευτυχώς που διάβασα το σχόλιο της Πηνελόπης και κατάλαβα πως υπάρχουν και ζωντανοί άνθρωποι εδώ μέσα γιατί μέχρι τώρα νόμιζα πως αντιπροσωπεύετε το ΔΣ της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών.
Τόσο συμβιβαστικά και γενικόλογα
έμοιαζαν τα σχόλια σας. Καλή δύναμη και να ξέρετε πως τιποτα δεν κερδίζεται χωρίς αγώνα μέσα από αρχές. Σκεφτείτε τους επικεφαλής των μουσικών οργανισμών. Σε αυτούς θέλετε να μοιάσετε; Σε μουσικούς χωρίς αιδώ, χωρίς όραμα για τη μουσική, με κύριο προσόν τις πολιτικές τους γνωριμίες; ΄Ετσι θα προχωρήσει η μουσική; Με οσφυοκάμπτες και πρωταθλητές του διαγκωνισμού;
Υπολογίζετε μήπως στην ελεημοσύνη τους; Και με ποιό ηθικό ανάστημα λέτε ότι είσαστε συνθέτες όταν ανέχεστε αυτή την κατάσταση; Είσαστε ή όχι ατομικά και ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ;
Καληνύχτα και όνειρα ανατρεπτικά.
Μην τους φοβόσαστε! Αρκεί ένα φύσημα και,όπως λέει ο Βάρναλης,
'θα γίνει κουρνιαχτός η κοινωνία των αρίστων'
As xekolisoume epitelous me tin paradosi ke to ti egine prin ke meta ton Skalkota.An meriki sinthetes nomizoun pos prosferoun stin tehni,ntinontas i hrisimopiontas motiva i melodies tis paradosis...perastika tous.Auti ine i legomeni akadimaiki sinthetes.
O moternos sinthetis(pou auto ine timitiko epitheto) tha prepi na dimiourgisi ta dika tou dedomena ke ohi na katigoriopisi ton eauto tou se kinima(logios,neoromantikos,neoklassikos,minimal,monternos laikos).
Gia paradigma o Ligeti,o opios stin dekaetia tou 80 egarpse tis spoudes gia piano,hrisimopiise rithmous afrikanikous me xehoristo tropo.As mou pi kanenas oti i spoudes tou thimizoun afrikaniki paradosi.Kathe allo.
Zoume ston 21 proto eona ke i diafora ine oti o kathe sinthetis dimiourgi ta dika tou dedomena.Afini stin isihia tin paradosi horis na tin aporipti.
Mousiki tis rock gia paradigma opos o jimi hendrix,dimiourgisane ena xehoristo iho me mia mono kithara.O heandrix itane autodidaktos ke den emathe oute armonia(1000 euro ton hrono) oute antistixi(1000 euro ton hrono) oute fouga.
Asholithike me ton iho san kalitehnis ke ohi san akadimaikos.
Mipos i paradosi vlapti?
Vriski kanenas sinthetis pio endiaferon to milo mou kokino apo ena autoshediasmo tou heandrix?
An ne.......as grapsi mia tripli fouga
Στην Πηνελόπη και τον Γιώργο θα ήθελα να παρατηρήσω πως οι πραγματικές ανατροπές χρησιμοποιούν πρώτο πληθυντικό πρόσωπο και ότι η πειστικότητα συναρτάται με παραδείγματα σε πρώτο ενικό. Αντιθέτως, στα μηνύματά σας παρατηρώ μια βολική χρήση του δεύτερου πληθυντικού. Αν σ’ αυτό προστεθεί η ανωνυμία και η έλλειψη συγκεκριμένων προτάσεων τότε φθάνουμε σε ένα μείγμα που ούτε στα μουσικά πράγματα κάνει καλό, ούτε σ’ αυτό το ιστολόγιο.
Από ό,τι μέχρι εδώ έχει λεχθεί εγώ δεν έχω καταλάβει ποιοι ακριβώς κατηγορούνται, με ποιες συγκεκριμένες κατηγορίες και από ποιους! Το μόνο που βλέπω είναι κάποιες αναφορές στην Ένωση Ελλήνων Μουσουργών που φαίνεται ότι κατηγορείται για κάτι αόριστο. Αυτού του τύπου οι κατηγορίες είναι εξ ορισμού άδικες! Δεν μπορείς να κατηγορείς χωρίς να κατονομάζεις την άδικη ή βλαπτική πράξη ή παράλειψη και όσους συγκεκριμένους ευθύνονται γι’ αυτήν. Τι αντιπρότειναν μέχρι τώρα οι κατήγοροι αντί της Ε.Ε.Μ. ή στην ίδια την Ε.Ε.Μ ως εναλλακτική λύση; Τίποτα! Κάθονται παράμερα και κάνουν κριτική σε όσους δεν ενεργούνε για λογαριασμό τους, χωρίς καν να λένε τι ακριβώς πρέπει να γίνει!
Εδώ δεν τολμάει κανείς να τοποθετηθεί για αισθητικά ολισθήματα του παρελθόντος, θα τολμήσει να αναφερθεί σε αμαρτίες που συντελούνται σε ενεστώτα χρόνο και που όπως υπαινίσσονται οι κήνσορες της μουσικής δημόσιας ζωής είναι και σοβαρότερες;
Αυτά προς το παρόν! Βεβαιώνοντας ότι ούτε στο Δ.Σ. της Ένωσης ανήκω, ούτε κανέναν άλλον πλην του εαυτού μου εκπροσωπώ. Σ’ αυτούς όμως που συχνά λένε ότι έχουμε τις ηγεσίες που μας αξίζουν, θα απαντούσα να το ξανασκεφτούνε. Μήπως τελικά έχουμε πολύ καλύτερες απ’ αυτές που μας αξίζουν;
Στον ανώνυμο που γράφει για άγνωστο λόγο με λατινικούς χαρακτήρες, απαντώ ότι η παράδοση έχει αριστουργήματα που θα μπορούσαν να συγκριθούν με πολλούς αυτοσχεδιασμούς του Χέντριξ και πολλών άλλων. Και μετά καλό θα ήταν να καταλάβουμε τη θέση του. Από τη μία μας παροτρύνει να μην απορρίπτουμε την παράδοση κι από την άλλη την ειρωνεύεται. Τώρα πάω να γράψω τη φούγκα μου! Οποιαδήποτε περαιτέρω απάντηση επί του θέματος αυτού θα τη δώσω με σχόλιο στην αντίστοιχη συζήτηση περί των μουσικών μας βιωμάτων.
Απευθύνομαι στον Γιώργο και του ζητώ να γίνει πιο συγκεκριμένος γιατί μια ακραία φρασεολογία δεν φέρνει και την επανάσταση. Και, τέλος πάντων, τί θεωρεί ανατρεπτικό; Να κάψουμε τα γραφεία της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών; Ωραία, τα καίμε και συλλαμβάνουμε ομήρους τον πρόεδρο με τον βοηθό του. Και μετά τι γίνεται; Ας αφήσει λοιπόν ο Γιώργος τις αναρχοφλυαρίες που μεταθέτουν το πρόβλημα χωρίς να δίνουν λύση.
Ο ανώνυμος του Χεντριξ χρησιμοποίησε λατινικούς χαρακτήρες για να γίνει προφανώς πιο κατανοητός. Θα συμφωνήσει ίσως αν πω ότι i paradosi ine kali,
ine omos ke kaki. To idio ke sti kitara. Katalaves? Ηeadrix varay
kali kitara, ara kalos. Alos varay
kaki kitara, ara kakos.
Post a Comment